سال یک‌هزار و سیصد و پنجاه و شش ه.ش روستایی در شمال زرند استان کرمان لرزید. اهالیش به یک کیلومتری پایین دست کوچ کردند. در خانه‌های یک‌دست هفتاد و پنج متری ساخت دولت ساکن شدند. روستای نیمه ویران، خالی از سکنه و راز آلود در دامنه‌ی کوه باقی ماند.
گیسک همان روستایی است که زلزله جاودانش کرده، با وجه تسمیه‌ای نه چندان مشخص. برخی به معنی بچه بز و اهالی قدیمش علت نام‌گذاری را گیسوی دو سو بافته‌ی زنان و گیسوی بلند می‌دانند.
مردم هرگز برای زندگی به گیسک بازنگشته‌اند، اما بافت تاریخیش که با توجه به سنگ قبری به دوران صفویه بازمی‌گردد، آن را به گزینه‌ی جذاب گردشگری داخلی و خارجی تبدیل کرده‌است.
بافت روستا پلکانی و تو در تو می‌باشد. ساخت خانه‌هایش با سنگ و ملات خاک قرمز که برای همان منطقه است، صورت گرفته، نشان از اهمیت زمین و کشاورزی دارد.
سابقه‌ی پانصد ساله‌ی کتابت قرآن، وجود تالارها و بازارهای زیرزمینی، عدم آواربرداری، گیسک را به اکو موزه و گنجینه‌ای برای آثار ملی تبدیل کرده‌است.
.jpeg)
نظرات
0