در مورد مطالبات گندم کاران نیز باید گفت که در صورتی که محصول آن ها به سیلو های دولتی تحویل داده شده باشد، دولت موظف است مطالبات آن ها را پرداخت کند. اما باید توجه داشت که این پرداخت ها ممکن است با تأخیر صورت بگیرد و باید صبر و شکیبایی داشته باشند. همچنین در صورتی که محصول به بازار آزاد فروخته شده باشد، پرداخت مطالبات به عهده خریدار محصول خواهد بود.

به طبع، قیمت گندم به عنوان یکی از محصولات اساسی کشاورزی در اقتصاد کشور بسیار حائز اهمیت است. در این مورد، دولت و بنیاد ملی گندم کاران دو دیدگاه متفاوت دارند. بنیاد ملی گندم کاران به دلیل افزایش قیمت دلار و هزینه های افزایش یافته تولید گندم، درخواست تجدید قیمت را ارائه کرده است. از طرف دیگر، دولت در نظر دارد که قیمت را حدود ۱۵ هزار تومان به ازای هر کیلو تعیین کند.

در جلسات شورای قیمت‌گذاری محصولات اساسی کشاورزی، این موضوع بحث شده است، اما هنوز تصمیمی در این زمینه گرفته نشده است. بر اساس تحلیل شرایط بازار و قیمت محصولات و خدمات، قیمت تمام شده گندم حدود ۱۷ هزار تومان تعیین شده است، اما بنیاد ملی گندم کاران از این قیمت راضی نیست و می‌خواهد قیمت بیشتری تعیین شود.

در این شرایط، بنیاد ملی گندم کاران به سازمان بازرسی کل کشور و دیوان عدالت اداری شکایت خواهد کرد اگر جلسه شورا برای تعیین تکلیف قیمت گندم برگزار نشود. در نهایت، تعیین قیمت گندم به عهده دولت است و باید به نحوی انجام شود که منافع تمامی ارکان این زنجیره، از کشاورز تا مصرف کننده، رعایت شود.

تضمین قیمت یا نرخ تضمینی به معنای تعیین یک حداقل قیمت برای محصولات کشاورزی توسط دولت است. به نظر می‌رسد که نرخ تضمینی برای محصولات کشاورزی در این سال کاهش یافته و این موضوع باعث شده تا تلاش کشاورزان برای کسب سود بیشتر، نتیجه‌ای مطلوب نداشته باشد.

با این حال، باید توجه داشت که قیمت محصولات کشاورزی به شدت وابسته به عوامل زیادی مانند شرایط آب و هوایی، عرضه و تقاضا، رقابت در بازار و … است. در نتیجه، تعیین نرخ تضمینی تنها یکی از عوامل مؤثر بر قیمت محصولات کشاورزی است و تغییرات آن تنها یکی از عوامل مؤثر بر سود کشاورزان است. به همین دلیل، برای بهبود وضعیت کشاورزان، لازم است تلاش‌های بیشتری برای بهبود شرایط کشاورزی و افزایش کیفیت و میزان تولید صورت گیرد.

بر اساس اعلام سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO)، کشورهایی که میانگین بارندگی در آن‌ها کمتر از ۵۰۰ میلی‌متر در سال است، با مخاطرات بیشتری در زمینه کشاورزی مواجه هستند. این می‌تواند به دلیل کاهش رطوبت خاک و کاهش تولید محصولات کشاورزی باشد.

اما باید توجه داشت که میزان بارندگی برای هر کشور به شدت متغیر است و تنها توجه به میانگین بارندگی در سال نمی‌تواند به تنهایی به عنوان شاخصی برای تعیین مخاطرات کشاورزی در آن کشور استفاده شود. در برخی مناطق ایران، میانگین بارندگی بسیار کمتر از ۲۰۲ میلی‌متر است و در برخی مناطق دیگر، میانگین بارندگی بیشتر از ۵۰۰ میلی‌متر است، بنابراین شرایط کشاورزی در این مناطق نیز متفاوت خواهد بود.