خسرو شهبازی افزود: با اشاره به نقش تاثیرگذار کشت دانه‌های روغنی افزود: با توجه به اینکه حدود ۹٠ درصد از نیاز کشور به روغن از طریق واردات روغن خام یا دانه‌های روغنی تامین می‌شود و با توجه به استراتژیک بودن روغن و نقش آن در تامین امنیت غذایی، لازم است که میزان وابستگی با افزایش تولید داخلی جبران شود.
وی با بیان اینکه بیشتر دانه‌های روغنی جزو محصولات کم توقع بوده و در اکثر اراضی کشور قابل کشت بوده و نیاز غذایی بالایی ندارند، اظهار کرد: عمده ترین دانه روغنی در کشور کلزا بوده و بعد از آن می‌توان به سویا، آفتابگردان روغنی، کنجد، گلرنگ و کاملینا اشاره کرد.
شهبازی در مقایسه بین کشت سویا با سایر دانه‌های روغنی ادامه داد: سویا جزو دانه‌های روغنی سازگار با اقلیم مرطوب و خاک‌های اسیدی است، اما سایر دانه‌های روغنی مثل کلزا، کنجد و آفتابگردان روغنی نیاز آبی کمتری داشته و حتی محصولاتی مثل گلرنگ و کاملینا به صورت دیم کشت می‌شود.
رئیس جهاد کشاورزی استان تصریح کرد: در اکثر استان‌های کشور امکان کشت و تولید بخشی از دانه‌های روغنی وجود دارد ولی بیشترین سطح کشت بخصوص کلزا در استان‌های خوزستان، گلستان و کرمانشاه است و در آذربایجان غربی نیز بیشترین سطوح کشت مربوط به شهرستانهای نقده، بوکان، پلدشت و میاندوآب است.
وی در خصوص میزان برداشت دانه‌های روغنی در هر هکتار نیز گفت: میزان تولید بسته به نوع محصول فرق می‌کند، در محصولات آبی مثل کلزا میانگین تولید حدود ۳۰۰۰-۲۵۰۰ کیلوگرم در هکتار و در محصولات دیم مانند گلرنگ میانگین تولید۷۰۰-۵۰۰ کیلوگرم در هکتار است.
شهبازی با اشاره به عوامل موثر در کاهش کشت دانه روغنی کلزا افزود: کاهش بارندگی و عدم تامین آب برای کشت‌های پاییزه در برخی از استان‌ها، مشکلات ناشی از خرید تضمینی و پرداخت به موقع بهاء کلزا از عوامل تاثیرگذار بر کاهش سطح زیر کشت این محصول است.
خبرنگار : المیرا بانگ زارع
نظرات
0