میراث فرهنگی ما جلوه‌های پیچیده و لایه‌های درهم‌تنیده‌ای با اقتصاد، سیاست، فرهنگ و مذهب دارد. این میراث به ما این امکان را می‌دهد که اعتماد عمومی، سرمایه اجتماعی، خیرعمومی، همبستگی و وفاق ملی را در کشور گسترش دهیم. اینها از مهم‌ترین مقوله‌ها برای حرکت به سمت توسعه، پیشرفت و رفاه هستند. میراث فرهنگی ما هم راوی گذشته، تاریخ و هویت ماست و هم ظرفیت خلق آرزومندی و رؤیاپردازی برای آینده ما.
باید تأکید کرد که گفتمان وفاق ملی رئیس‌جمهور، مربوط به امروز و دیروز این سرزمین نیست، بلکه دارای تبار و تاریخ طولانی است. تاریخ ایران اسلامی روایتگر این است که اهالی سرزمین ایران با وفاق و صلح ارتباطی عمیق و درونی دارند. وفاق در سرزمین ایران یعنی عقلانیت به جای عصبیت، انسجام و همدلی به جای انشقاق و انتقام؛ یعنی گفت‌و‌گو برای حل مسائل به جای تخریب و انگ‌زنی؛ یعنی عبور از حاشیه و حرکت در متن؛ و متن یعنی پاسخگویی به انبوه مطالبات مردم، یعنی اخلاق‌گرایی و پرهیز از بداخلاقی، یعنی تحمل، مدارا و صبوری در برابر عقاید یکدیگر. وفاق یعنی عدالت؛ هم برای خود و هم برای جامعه. وفاق یعنی عبور از مرزبندی‌های کاذب در درون نیروهای وفادار به اسلام، انقلاب و رهبری. وفاق یعنی باور به اینکه اسلام، انقلاب، امام و رهبری متعلق به همه ایرانیان است و این سرمایه ملی به یک جناح و یک جریان تعلق ندارد.
در این چهارچوب، باید توجه داشت که حضور هفته گذشته رئیس‌جمهور در جمع بزرگان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی یک پیام روشن داشت: موضوعات این سه بخش مهم در دیدگاه دولت چهاردهم و ریاست‌جمهوری دارای اولویت است. این بازدید، همراه با دیدار و گفت‌و‌گوی رئیس‌جمهور محترم با مدیران و فعالان حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، یک سرمایه مهم گفتمانی اجتماعی است که به تغییر رویکرد و گفتمان نسبت به این حوزه‌ها کمک خواهد کرد. این سه حوزه با نگاهی توسعه‌ای مبنای وفاق ملی و حرکت به سمت توسعه پایدار در کشور و مقابله با پروژه دروغین ایران‌هراسی قرار می‌گیرد.
خردمندانی که پیرامون سرنوشت بشر و رفاه انسان‌ها اندیشه‌ورزی کرده‌اند، اتحاد و یگانگی والای انسان‌ها را با اتکا به آیین‌ها و میراث فرهنگی زندگی‌ساز توصیه کرده‌اند. این آیین‌ها و میراث فرهنگی ماست که بیشترین نقش را در حفظ هنجارهای فرهنگی، انسجام اجتماعی و نظم در یک جامعه چندفرهنگی و چندقومی ایفا می‌کند. امروزه کشورها در مناسبات بین‌المللی، از میراث فرهنگی، صنایع دستی و جذابیت‌های گردشگری خود که بیانگر موقعیت، امنیت و تاریخ مشترک است، به عنوان ابزاری برای «قدرت نرم» استفاده می‌کنند.
نکته پایانی اینکه گفتمان وفاق ملی دکتر پزشکیان در دولت چهاردهم یک سرمایه بزرگ فکری و حکمرانی برای همه ماست. باید میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کشور را به مثابه پشتوانه حرکت به سمت وفاق ملی، گسترش صلح با دیگران و پیشرفت و توسعه پایدار ایران عزیز در نظر بگیریم. در این مسیر سخت، به عنوان وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، متواضعانه دست یاری به سوی همه ایرانیان دراز می‌کنم تا با کمک هم برای ایران گام‌های بزرگ برداریم.