با یک مزرعه عمودی می‌توان معادل ۲۸۰ هکتار زمین کشاورزی را در ساختمانی به اندازه یک سوپرمارکت بزرگ جای داد و با دستکاری طول روز و ایجاد فصول مصنوعی، می‌توان محصولات را در تمام طول سال برداشت کرد.
کشاورزی فشرده داخلی دارای هزینه‌های راه‌اندازی و قبوض انرژی بالایی است، اما پیشرفت‌های اخیر در افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌های تولید LEDها شروع به مقرون‌به‌صرفه‌تر کردن مزارع عمودی کرده است. هر چند در حال حاضر فقط برای محصولاتی خاص منطقی است.
برگ‌های سالاد و توت‌فرنگی، گیاهان کوچکی با حاشیه سود زیاد هستند، اما محصولات غلات - مانند گندم و ذرت - آنقدر بلند هستند که نمی‌توانند به طور موثر روی هم چیده شوند و ارزش هر تن بسیار پایین‌تری دارند. طبق مطالعه‌ای در دانشگاه کرنل، یک قرص نان ساخته شده از گندم پرورشی عمودی حدود ۱۸ پوند هزینه فقط برای برق دارد.
پنل‌های خورشیدی روی سقف و دیوار‌های ساختمان برای خودکفایی مزارع عمودی کافی نیست. اما کشاورزی داخلی اجازه می‌دهد تا کشاورزی مستقیماً در شهر‌ها ادغام شود و هزینه حمل و نقل غذا را کاهش دهد. انتقال برق از مزارع خورشیدی روستایی به شهر و پرورش غذا در نزدیکی محل زندگی مردم کارآمدتر است. این چرخه رشد حلقه بسته می‌تواند برای محیط زیست نیز آلودگی بسیار کمتری داشته باشد و حتی ممکن است پاسخی برای تامین سکونتگاه‌های انسانی در ماه یا مریخ باشد.
نظرات
0