در روزهای اخیر، چند تن از مسئولین خبر از افزایش صدور نفت ایران به میزان قبل از تحریم دادند. رسانه ملی نیز این خبر را با گزارش‌های تفصیلی پشتیبانی کرد و در مجموع تلاش خوبی برای ایجاد امید در دل‌ها به عمل آمد. عده‌ای بلافاصله این خبر و این تلاش را زیر سؤال بردند و خواستار آمار و ارقام شدند. آنان این نکته را هم مطرح کردند که اگر این ادعا صحت دارد، پول‌های اینهمه نفت صادرشده که شما می‌گوئید پولش را هم دریافت کرده‌اید، چه شده و چه کاری با آن انجام داده‌اید؟
هرچند از این ایراد و سؤال، بوی تلاش برای ایجاد تردید در افکار عمومی می‌آید ولی دولتمردان باید همواره برای مواجهه با این قبیل تردیدافکنی‌ها و پاسخ دادن به چنین سؤال‌هائی آمادگی داشته باشند. جهان امروز، جهان ارتباطات است و کسی نمی‌تواند خود را متکلم‌وحده بداند و انتظار داشته باشد مردم هرچه را او می‌گوید بپذیرند و هیچکس سخن او را زیر سؤال نبرد و یا از او مطالبه سند و مدرک برای اثبات ادعاهایش نکند.
ارائه آمار و ارقام نیز در صورتی که تحولی عملی در زندگی و معیشت مردم ایجاد نکنند بی‌فایده است. راه چاره اینست که دولتمردان به پیدایش تغییرات ملموس در عرصه اقتصادی نجات یافتن مردم از گرانی‌ها و خارج شدن معیشت از تنگناهای تورم و افزایش قیمت‌ها استناد کنند. اگر چنین تغییراتی در عرصه اقتصادی پدید بیاید بطوری که مردم بتوانند کاهش قیمت‌ها و افزایش قدرت خرید خود را احساس کنند، علاوه بر اینکه به سخنان مسئولین اعتماد می‌کنند و در وجود آنها امیدواری پدید می‌آید، به تلاش‌های تردیدافکنانه این و آن نیز اعتنا نخواهند کرد. در چنان وضعیتی، مردم حتی به صحنه مبارزه علیه کسانی که بخواهند خدمات مسئولین را نادیده بگیرند وارد می‌شوند و تلاش‌های آنها را خنثی خواهند کرد.
در شرایطی که قیمت‌ها هر روز افزایش می‌یابند و خبری از کنترل بازار کالاها و خدمات نیست و قشر محروم جامعه صورت خود را با سیلی سرخ نگه می‌دارد، سخن از بازگشت صدور نفت به میزان قبل از تحریم و دریافت پول آن گفتن فقط می‌تواند نوعی گفتاردرمانی باشد که همه می‌دانند جواب نخواهد داد.
نظرات
0