بنا به حکم قانونگذار در ماده ۱۱۱ قانون تأمین اجتماعی، مستمری بازنشستگی در هر حال نباید از حداقل مزد کارگر عادی کمتر باشد. همچنین بر اساس مفاد دادنامه شماره ۲۴/۶/۸۷ ـ ۴۳۰ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، حکم مقرر در تبصره ماده واحده قانون الحاق یک تبصره به ماده ۷۶ قانون تأمین اجتماعی مصوب سال ۱۳۷۶ که مقرر داشته زنان کارگر با داشتن ۲۰ سال سابقه کار و ۴۲ سال سن به شرط پرداخت حق بیمه با ۲۰ روز حقوق بازنشسته می‌شوند، در واقع و نفس الامر در مقام نحوه احتساب مستمری بازنشستگی مشمولین تبصره مزبور انشا شده است و با عموم و اطلاق حکم مندرج در ماده ۱۱۱ قانون تأمین اجتماعی که با قید عبارت «در هر حال» ; بر عدم جواز کاهش مستمری از کارافتادگی کلی و مستمری بازنشستگی و مجموع مستمری بازماندگان از حداقل مزد کارگر عادی تأکید کرده است، منافاتی ندارد و نافی اعتبار و آثار مترتب بر ماده اخیرالذکر نیست.

در واقع هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، عبارت پرداخت مستمری بازنشستگی متناسب با سنوات پرداخت حق بیمه را تفسیر و تبیین نموده است، چرا که سازمان تأمین اجتماعی تأکید دارد عبارت متناسب با سنوات پرداخت حق بیمه در حکم قانونگذار، مبین برقراری مستمری بازنشستگی به میزان سنوات پرداخت حق بیمه بدون رعایت ماده ۱۱۱ قانون تأمین اجتماعی است.

حال آنکه واژه متناسب در مقام نحوه احتساب مستمری بازنشستگی انشا شده است و با عموم و اطلاق حکم مندرج در ماده ۱۱۱ قانون تأمین اجتماعی منافاتی ندارد. همچنین به موجب بند «ب» ماده ۴ تصویب نامه شماره ۱۲۰۸۳۳ ت ۴۷۲۱۴ ـ ۱۵/۶/۹۰ هیأت وزیران، «مستمری قابل پرداخت معادل مستمری استحقاقی بیمه شده یعنی متناسب با سنوات پرداخت حق بیمه خواهد بود.

اینگونه مستمری بگیران از شمول ماده ۱۱۱ قانون تأمین اجتماعی خارج می‌باشند.» اما متعاقباً هیأت وزیران با صدور تصویب نامه شماره ۲۲۹۴۲۹ ت ۴۷۲۱۴ ـ ۲۳/۱۱/۹۰ عبارت «این گونه مستمری بگیران از شمول ماده ۱۱۱ قانون تأمین اجتماعی خارج می‌باشند» مندرج در بند «ب» ماده ۴ تصویب نامه شماره ۱۲۰۸۳۳ ت ۴۷۲۱۴ ـ ۱۵/۶/۹۰ را حذف نموده است که همین موضوع مبین آن است که قید عدم الزام به رعایت ماده ۱۱۱ قانون تأمین در برقراری مستمری بازنشستگی مندرج در تصویب نامه قبلی، خلاف قانون بوده است.

ضمن آنکه قانونگذار در هر جایی که رعایت ماده ۱۱۱ قانون تأمین اجتماعی الزامی نبوده، به آن تصریح نموده، مانند بند یک تبصره ۳ ماده ۸۰ قانون تأمین اجتماعی که در خصوص پرداخت مستمری به بازماندگان بیمه شده متوفی، عدم رعایت ماده ۱۱۱ قانون تأمین اجتماعی را تصریح نموده است.

بنا به مراتب فوق و با توجه به عدم تصریح قانونگذار در مورد عدم رعایت ماده ۱۱۱ قانون تأمین اجتماعی در خصوص میزان مستمری بازنشستگی شاکی، خواسته وی موجه تشخیص و به تجویز ماده ۱۳ قانون دیوان عدالت اداری، حکم به الزام مشتکی عنه نسبت به اصلاح میزان مستمری بازنشستگی شاکی بر اساس ماده ۱۱۱ قانون تأمین اجتماعی صادر و اعلام می‌نماید.

رای شماره ۹۲۰۹۹۷۰۹۰۲۵۰۰۴۰۳ مورخ ۱۳۹۲/۰۲/۲۵ دیوان عدالت اداری