حمید ضیایی پرور اظهار می دارد: امروز هر کاربر ایرانی حداقل ۱۰ فیلترشکن بر روی گوشی خود نصب کرده است و یکی از مشاغل پردرآمد این روزها در ایران هم همین وی پی ان فروشی و فیلترشکن فروشی است که بر اساس گزارش های رسمی و غیررسمی گردش مالی و سود چند هزار میلیارد تومانی را نصیب فروشندگان آن می کند.

این کارشناس فضای مجازی با اشاره به اینکه اشخاص و استارتاپ هایی در داخل و خارج کشور در حال فروش همین وی پی ان ها هستند و به نظر می رسد در حال حاضر به یک موضوع مرسوم تبدیل شده است، می افزاید: خرید و فروش فیلترشکن نه این که قانونی باشد، اما به نوعی عرف شده است، به گونه ای که حتی وزیر پیشین ارتباطات هم در مجلس گفته بود که ما فهرست فروشندگان وی پی ان را در اختیار داریم و اگر مجلس بخواهد در اختیارش قرار می دهیم!

نمی خواهند با فروشندگان فیلترشکن برخورد کنند

ضیایی پرور ادامه می دهد: به عبارتی خود دولت می داند چه کسانی فروشنده این فیلترشکن ها هستند، اما نمی خواهد با آن ها برخورد کند و به نظر می رسد دولت، مخابرات و اپراتور ها از این قضیه ناراضی نیستند؛ چرا که منبع درآمد بسیار خوبی است که به جیب این ارگان ها در حال سرازیر شدن است.

وی با اشاره به اینکه پیدا کردن سرور این وی پی ان ها کار سختی نیست، ضمن اینکه تراکنش های مالی این خرید و فروش ها با کارت بانکی داخلی است، ادامه می دهد: تا زمانی که بحث فیلتر و فیلترینگ وجود داشته باشد خرید و فروش فیلترشکن هم رونق دارد. ما دامنه فیلترینگ را آنقدر گسترش داده ایم که مردم برای کارهای روزمره و عادی خودشان هم مجبور به استفاده از فیلترشکن هستند؛ کاربر داخلی مجبور است از فیلترشکن استفاده کند و در نتیجه هزینه پهنای باندی را هم که دو برابر شده است بپردازد.

وی می گوید: برخی افراد برای ارتباطات و یا کسب و کار خود به اپلیکیشن های کاربردی نیاز دارند که در حال حاضر مسدود هستند و برای رفع نیاز خود مجبورند از هر راهی حتی خرید فیلترشکن برای راه اندازی آن ها استفاده کنند.

وی با اشاره به اینکه در دنیا پروتکل های خاصی برای فیلترکردن سایت ها وجود دارد؛ اما در هیچ یک از کشورها پلتفرم ها به صورت عام فیلتر نمی شود، عنوان می کند: در آمریکا و انگلیس و برخی کشورهای پیشرفته پروتکل هایی برای اعمال محدودیت در چهار مورد خشونت، تبعیض نژادی، مواد مخدر، اسلحه و همچنین پورنوگرافی کودکان اعمال می شود که این پروتکل ها مشترک بین اغلب کشورهای دنیا است؛ درحقیقت فیلترینگ مرسوم در دنیا که ما هم علاقه داریم به آن استناد کنیم در همین چهار مورد است.

ضیایی پرور با تأکید بر اینکه به طور کلی مسدود کردن وب سایت ها و اپلیکیشن ها مگر در مواردی که همه به آن اذعان دارند یعنی همان چهار پروتکل اشاره شده تصمیم بخردانه ای نیست، ادامه می دهد: برخی از طرفداران فیلترینگ عنوان می کنند که باید پروتکل های فیلترینگ را هم ببندیم، یعنی به گونه ای این فیلترینگ انجام شود که هیچ کس نتواند از آن استفاده کند، یعنی به نوعی جرم انگاری کنیم که هرکس از آن استفاده کرد، مجرم شناخته شود، اما این چاره کار نخواهد بود.

وی در پایان می گوید: به عقیده بنده باید شرایطی فراهم شود که پلتفرم های پرکاربرد و اجتماعی جهانی که مطابق استانداردهای جهانی در حال فعالیت هستند آزادانه بتوانند به فعالیت خود ادامه دهند؛ وقتی نیاز مردم را فیلتر می کنیم افراد به هر شیوه ممکن راهی پیدا می کند و از این فیلتر عبور خواهد کرد.