1. لطفا خودتون را معرفی بفرمایید؟
سلام. معصومه قیطاسی هستم. مادر سه فرزند پسر. اواخر دهه ی شصت زندگی مشترکم رو شروع کردم. انتخاب همسرم هم برمیگرده به علاقه دوران نوجوانی ام،( کودکی و نوجوانی بنده اواخر دهه پنجاه و شصت بود) و تا جایی که ذهنم یاری می‌کند. شاهد 2_3 حادثه از روزهای پایانی سال1357بودم و نوجوانی ام هم دوره دفاع مقدس و جنگ تحمیلی بود. آن شبها تقریبا تلویزیون جبهه و دفاع رزمندگان را نشان می داد و سخنرانی امام خمینی، با دیدن پاسداران که پایین بالکنی که حضرت آقا می‌نشست، به ردیف و منظم ایستاده بودند  و رزمندگان داخل جبهه و رزمشان، حسرت در دلم می‌نشست که کاش پسر بودم و می‌رفتم کنار رزمندگان. بعد تخیلم به کار می افتاد و نوجوانی می‌شدم با لباس خاکی یا سبز و کلاه آهنی روی سر و تفنگ به دست از این خاکریز به آن خاکریز می دویدم و تیرهای تفنگم سفیرکشان در قلب تک تک بعثی‌ها می‌نشست. یا پشت سر اسرایی که زیر پیراهن سفید بر تن داشتند و سیاه چهره تحویل عقبه می‌دادم و بدو برمی‌گشتم سمت خاکریز و دستور حمله می‌دادم ؛ همین علاقه باعث شد شریک زندگیم رزمنده سبز پوش باشد.
اواخر دهه هشتاد با رفتن سومین پسرم به پیش دبستانی، سرم خلوت شد و دغدغه ام به جز کارهای هنری از قبیل بافندگی، گل سازی، مروارید بافی و خیاطی، دنبال گمشده خود و نیمه گمشده ام شدم. نیازی که از پرداخت به آن حس رضایت کنم. اولین شخصیت‌ها سه مرد میانسال بودند که از همان دهه شصت ته ذهنم مانده بودند و با بزرگ شدنم آنها نیز بزرگ شده بودند و رسیده بودند به میانسالی و روایت زندگی خودشان. نشستم و هر روز تا ظهر تا موقع برگشتن بچه ها نوشتم و نوشتم. رمان اولین نوشته من در داستان نویسی بود، البته نه حرفه ای و همین دغدغه ام بود که چگونه این نوشتنها حرفه ای شود. دهه نود برای من اوج تحصیل و یادگیری و نوشتن بود و پیشرفت. درست زمانی که مادر یه فرزند دانشگاهی. راهنمایی و ابتدایی بودم و وظیفه مادری و خانه داری ام مهمتر از کارم بود. تقریباً شبانه روز در تلاش و کار بودم و گاه سرم روی لب‌تاپ یا کتاب می افتاد و به خواب می‌رفتم و نهایتا دو سه ساعت استراحت و خوابم بود. دیر شروع کرده بودم و احساس می‌کردم باید بدوم تا کم کاری و دیر شروع کردنم را جبران کنم. 
هر چند، چند سال بعد بی خوابی و دویدنهای بدون استراحت مرا انداخت اما راضی بودم.
 
2.لطفا آثارتون را بفرمایید؟ 
تقریباً ده رمان آماده و نیمه آماده و طرح زده دارم و چند پروژه زندگینامه نویسی شهدا در دست تحقیق و نگارش.
همان سال 1391 و 1392اولین کتابم بنام حاج روح الله زندگینامه داستانی شهید نظرآبادی به رشته تحقیق و نگارش در آمد و طی این سال در جشنواره دو سالانه ی ۹۱_۹۲ نامزد دریافت جایزه کتاب سال شد.
 کتاب دوم( جناب خط شکن) زندگی‌نامه داستانی, اولین شهید شناسایی شده از ۲۷۵ شهید خط شکن و غواص تفحص شده از منطقه ابوفلوس عراق، سال ۱۳۹۴. که این کتاب هم اسفند ۱۴۰۰ در نوزدهمین جشنواره کتاب سال بین ۲۲۰ کتاب بین پنج کتاب نامزد دریافت جایزه کتاب سال شد.
سومین کتابم هم با موضوع مدافعین حرم است که روزنگار خودم از دورانی است که پسرم رفت سوریه و با جانبازی برگشت. این کتاب روزگار سوری نام دارد و برای انتشار راهی سوره مهر شده و از طرف حوزه هنری تهران کارشناسی اش انجام و ارسال شد برای چاپ.

3.از بین آثاری که منتشر کردید، کدام را بیشتر دوست می دارید؟  هر سه کتاب چون پژوهشی، مصاحبه و تدوین و نگارش داشته و  لحظاتم پر از شیرینی و استرس و خستگی بوده، برایم عزیزند و دوستشان دارم، اما چون به کتاب اولم حاج روح الله جفای بزرگی از طرف کارشناس ادبیات  بنیاد به آن شد و صد و هفتاد صفحه از کتابم بدون اجازه من حذف و دست بازنویسی سپرده شد که نه رمان نویس بود نه حتی یکساعت مصاحبه انجام داده بود. مجبور شدم به خاطر اینکه شهید حاج روح الله از مظلومیت و گمنامی در بیاید از دل خودم گذشتم و بعد از این بود که ارتباط قلبی عمیق با برادر شهیدم گرفتم و محبتش باعث معرفی شدن من و نامزد دریافت کتاب سال شد. هر کدام به یک نوع خاصی برایم عزیزند. 

4.موقع نوشتن چه چیز برای شما چالش برانگیزه؟ نگارش وپژوهش در رابطه با موضوع دفاع مقدس وپایداری در هر قالبی از رمان، داستان کوتاه، مستند نویسی، خاطره، زندگی نامه شهدای عزیز، یک جورایی ادای دین به میهن برایم بیشترین چالش ذهنی را ایجاد می کند. 

5.برای نوشتن به شرایط خاصی نیاز دارید؟ مثلا سکوت، اتاق کار؟
بخاطر کم خوابیهایم دو سه سالیست روی تغییر برنامه نوشتنم از شب به روز کار میکنم.
از همان طرح اولیه باید روی برگه بنویسم، آن هم با مداد که روان مینویسد. پس باید سی چهل مداد تراشیده شده روی میزم باشد. سکوت و بودن چند شاخه گل نرگس روی میزم.

6.آیا با وجود سرگرمی های الکترونیکی باید قید کتاب وکتاب خوانی در نسل جدید را زد؟متاسفانه ما شرقی ها کم مطالعه می کنیم و با

توجه به این جور سرگرمی ها نوجوانان ما از متن وکاغذ دور شده اند. هرکس باید در حل این معضل به نوبه ی خود تلاش کند. مثلا با خرید کتاب، حمایت نویسندگان از هم وهدیه دادن کتاب

7.به نظر شما چه عاملی باعث  قرار نگرفتن کتاب در سبد فرهنگی خانواده ایرانی است؟گرانی وتربیت ناصحیح، متاسفانه نسل دهه هشتاد ونود را از مطالعه دور کرده است. 

8.در میان نویسندگان گذشته و معاصر با کدامشان بیشتر ارتباط برقرار می کنید؟من به رمان های، آقای معروفی، براهنی، دولت آبادی و رمان های استاد بایرامی  ودهقان، قیصری که به شدت ذهنم را به چالش می کشند،علاقمند هستم. 

9.حرف آخر؟آرزوی موفقیت وسلامتی دارم برای تک تک نویسندگان عزیز که با توجه به شرایط بد اقتصادی هم چنان دلگرم وبا روحیه ی خستگی ناپذیر برای مخاطب قلم می زنند. انشالله لطف شهدا شامل حال همگی مان باشد و در این مسیر بهترین ها نصیب مان ‌شود.