ممنون میشم یه بیوگرافی مختصر بهمون بدید؟
سلام، من ابراهیم حاجی نجفی متولد تابستان ۱۳۷۱ در شهرستان نوشهر هستم. 

از کی وچند سالگی نویسندگی را شروع کردید وچی شد که دست به قلم شدید؟
نوشتن همیشه برای من جذاب بوده از کی و چه زمانی را دقیق به خاطر ندارم. همیشه در دوران تحصیل به کلاس های هنر ، ادبیات و انشا علاقه خاصی داشتم‌ و سعی میکردم متن یا اشعاری شبیه بزرگان این عرصه بنویسم اما به صورت حرفه ای از سال ۹۵ نوشتن را در قالب داستان کوتاه شروع کردم.

از اثارارزشمندتان بگویید؟
یک مجموعه داستان به نام فیل با همکاری نشر ناران چاپ رسانده‌ام همچنین در چند مجموعه داستان که توسط انجمن ادبی بر بال سیمرغ به چاپ رسیده رسیده و یک مجموعه داستان که توسط پایگاه نقد ادبی به چاپ رسیده است تک داستان داشته‌ام
 

به نظر شما چه چیزی یک اثر رو ارزشمند می کنه؟ 
آنچه یک اثر را متمایز می کند فرم است. یک فرم مناسب واجد تمام عناصر داستانی و تکنیک های مناسب است و بدون آن ها ساخته نمی شود  اما مسئله اصلی این است که ساختار و تکنیک منجر به ساخت به فرم نمی شود و این ابزار باید در اختیار فرم باشد.

موقع انتخاب یک کتاب جنسیت نویسنده چقدر برای آقای نجفی مهم است؟ 
تا حالا به این مسئله برای انتخاب کتاب فکر نکرده  بودم.
 ادبیات برای ادراک یک امر تجربه نشده است و هرچه تفاوت دیدگاه مولف نسبت به مخاطب بیشتر باشد مشاهده و لمس این زیست ناشده می تواند جذابیت بیشتری داشته باشد.

همونطور که می دانید در نوشتن انتخاب راویی غیر همجنس جسارت می خواد و پنهان کردن احساسات کار سختی است ومدام باید مراقب بود، جنسیت واحساسات نویسنده از گوشه ای ناخودآگاه بیرون نزند،تجربه این انتخاب را داشته اید؟ 
هیچ ذهنی کاملا مردانه یا زنانه نیست و این زنانگی و مردانگی در همه ذهن ها وجود دارد ولی خب یکی از آن ها غالب می‌شود. 
نوشتن راوی غیر هم جنس کار راحتی نیست اما بیشتر از آنکه در سدد مراقبت از  ناخودآگاه حین نوشتن باشیم باید این اجازه را بدهیم  آن قسمت ناخودآگاه که در اقلیت قرار گرفته و ابراز وجود نکرده خودش را نشان بدهد. تجربه این کار را داشته‌ام اما برایم چندان رضایت بخش نبوده البته نه از منظر شخصیت پردازی بلکه به عنوان نقش  و فرم شخصیت در داستان. زنان در داستان معاصر ما حتی در داستان هایی که توسط نویسندگان زن نوشته می شود محدود به چند نقش و تیپ که محصول جنسیت آن هاست ساخته می شوند و توانایی تبدیل شدن به یک الگوی مناسب را ندارند. 

در نوشتن چقدر دست به دامان علوم دیگر مثل روانشناسی، نجوم، جامعه شناسی می شوید؟ 
داستان با جستار و مقاله تفاوت ماهوی دارد. نیازی نیست برای نوشتن دست به دامن سایر علوم شد اما شناخت آن ها می تواند به عنوان ابزار کارآمد باشد به شرطی که در اختیار ناخودآگاه باشد و به روند ادراک درست مولف کمک کند.

یک نویسنده تا چه حد باید به مشکلات اجتماعی و سیاسی زمان خودش بپردازد؟ 
یک نویسنده چه بخواهد چه نخواهد آینه‌ای است که بازتاب زیست خود و اطرافیانش را نشان می دهد. هر چه که پیرامون ما اتفاق می افتد در ناخودآگاه مولف تاثیر گذار است. هر هنرمندی باید دین خود به جامعه را ادا کند و این امر باید با یک روایت صادقانه و به دور از مواضع سیاسی از آنچه که هست باشد.

به نظر شما چه چیزی باعث پایین آمدن سرانه مطالعه وحذف کتاب این کالای فرهنگی از سبد خانوار ایرانی شده؟ 
مهم ترین آن عامل شرایط اقتصادی جامعه است. محدودیت درآمد قدرت سبد خرید خانواده را به کالاهای اساسی محدود کرده و حتی فشار های روانی حاصل از این موضوع مانع  استفاده از کتاب هایی می شود که به صورت رایگان در کتابخانه ها و سایر اماکن مختلف توزیع می شود‌. مسئله بعدی از نظر من   تبلیغات نامناسب در رسانه  و عدم فرهنگ سازی در حوزه آموزش و پرورش است.

تا چه اندازه با نوآوری در ادبیات موافق هستید؟
بدون نوآوری هرچیزی محکوم به مرگ می باشد. تکرار مکررات واقعیت را کدر می کند و آن را از دید پنهان می کند. این نو آوری و خلق فرم جدید است که منجر به آشنا زدایی و تلنگر به انسان می شود وگرنه آنچه باید گفته می شد تا به الان شده است.

ویلیام فاکنر نویسنده خشم و هیاهو میگه :‌(نوشتن رو شروع کن. شانست رو امتحان کن، ممکنه بد بشه، اما این تنها راهی است که می تونی کار واقعا خوبی رو انجام دهی.) با ایشون چقدر موافق یا مخالف هستید؟ 
نوشتن مداوم مسیر ذهن تا دست را هموار می‌کند و موانع سد راه را بر می‌دارد. هیچ نویسنده ای نمی داند کدام سوژه یا اثری که قرار است بنویسد بهترین کار او می شود. پس باید نوشت. شاید از دل همین سیاه مشق های ساده شاهکاری بزرگ بیرون بیاید.

از مشکلات این شغل و راهکارهای مقابله با آن برای نو قلم ها بگویید؟
خودم را جایگاهی نمی‌بینم که به سایر عزیزان در این عرصه توصیه ای بکنم ضمنا هیچ وقت به نوشتن به عنوان شغل و محل کسب درآمد نگاه نکردم.