صدای مردم

من فرزند ایرانم،زادگاهم بوشهر سرزمین نخل و آفتاب و دریاست. ما بوشهری‌ ها به اندیشه، ایده و گرایشات مختلف هموطنانمان در هر نقطه از گستره خاک پاک ایران زمین احترام می گذاریم، زیرا بوشهر مهد پرورش ادیبان، ادب دوستان، سخنوران و چهره های ماندگار فرهنگی و ادبی بوده و هست.

هدف از نگارش این مطلب دفاع از هویت فرهنگی و ادبی مردمان مهربان استانم بوشهر هست، در مقابل سخنان سخیف و بی ارزش نماینده دشتستان در جلسه (نخبگان استان با رئیس جمهور) که جناب رضایی خود را پرخاصیت فرض می کنند.

در آن جلسه جناب رضایی نماینده دشتستان در مجلس شورای اسلامی در سخنانی که کاملا برگرفته از احساس بوده و عقل در آن نقشی ایفا نمی کرده، کلمات ناشایست و نازیبایی نسبت به تیم فوتبال استقلال ایران بر زبان می آورد، که نشان از دیدگاه فکری محدود و اندیشه بسته ایشان می باشد.

باید به این آقا گفت شما در حال حاضر یک فرد حقیقی نیستی، که هر چه خواستی بر زبان بیاوری،شما اکنون نماینده مردمان بافرهنگ شهرستان دشتستان هستید، این خاک چهره های ماندگار ادبی همچون منوچهر آتشی را در خود پرورش داده،پس شما حق ندارید، آبروی فرهنگی و ادبی این شهرستان خوش نام را خدشه دار کنید.

جناب رضایی شما در حد و اندازه ای نیستید که نسبت به تیم های مثل استقلال و پرسپولیس که معرف اسطوره های ورزشی این سرزمین بوده و هستند،کلمات ناشایست و ناپسند به زبان آورید. درست هست که شانس با شما همراه بوده و در رقابتی محدود توانستید بر کرسی خانه ملت تکیه بزنید،اما به عنوان فردی کوچکی از جامعه هوادار تیم استقلال ایران به شما توصیه می کنم،احساساتی سخن به زبان نیاورید،بلکه اول حد و جایگاه خود را فهمیده و در هنگام سخن از خرد خود نیز استفاده کنید.

جناب رضایی بجای احساسی صحبت کردن و استفاده از ادبیات ناپسند، آیا شده که لحظه ای با خود فکر کنید، امروز جایگاه ما کجاست؟؟؟

جناب نماینده آیا میدانید فوتبال ما روزی در صدر آسیا بوده،ولی امروز معلوم نیست حتی در رده هشتم تیمهای غرب آسیا هم قرار بگیریم.میدانید چرااااا؟

چون افرادی مثل شماها تصمیم گیرنده هستید...!

جناب رضایی اگر توانمند هستید، لطف بفرمایید در پارس جنوبی سهمیه استخدام بومی برای جوانان دشتستان اختصاص دهید.

اگر توانمند هستید،از انتصاب جوانان تحصیلکرده دشتستان در مدیریت پتروشیمی ها دفاع کنید و هزاران مورد دیگر.

من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی، ولی با منت و خواری پی شبنم نمی گردم.

ناصر خان حجازی