از هزاره های قبل از میلاد تا به امروز رفاه اجتماعی از شاخص های کیفی زندگی جوامع انسانی بوده است حال اما اینجا در ایران و در توالی سلسله طرح های صرفه جویی های اجباری ، رفاه اجتماعی نیاز به باز تعریف دارد.
از قطعی‌های مکرر برق در نقاط مختلف کشور گرفته تا قطعی گاز در فصول سرد سال و نبود،کمبود و جیره بندی آب از مصائب جمعی روتین ما ایرانیان است به نحوی که می توان اینگونه پنداشت که فقدان خدمات عمومی اولیه و نرمال،همزاد ماست .
فرزندان ما با ترس از قطعی مکرر برق در دمای ۴۹ درجه خوزستان و بوشهر و اضطراب جیره بندی های مرسوم آب و افت فشار و قطعی گاز در عذاب جمعی هستند ...
اینکه علت قطع شدن برق، شیوع استخراج مجاز یا غیرمجاز در مزارع ارز دیجیتال است یا صادرات برق به کشورهای همسایه و قس علیهذا در صورت مسأله و چرایی موضوع تفاوتی ایجاد نمی کند.                                                                                                                                                                                                 
زندگی ما در طول بیش از این چهاردهه همواره با تلاش برای بقاء یا عبور از بحران و پیچ و خم های متعدد و پیاپی ملازم بوده است.
اینکه کی فرا خواهد رسید که از شر این پیچ و خم ها و مقاطع حساس عبور کنیم و مسیر عادی را در جامعه در سیاست و در اقتصاد شاهد باشیم پرسش کوچک ماجراست ،پرسش بزرگتر امّا این است که اصلاً چرا ما هنوز زنده ایم و امر واقع بدین مضمون است که راز بقاء و استقامت مردم چیست ؟

همزاد پنداری فلاکت و بدبختی چنان در کالبد جامعه نهادینه شده که سطح توقعات مردم را به حداقل ها رسانده و با کوچک تر شدن سفره مردم و حذف برخی اقلام از سبد غذایی ، سازگاری با شرایط سخت را ناچار به تمکین هستند، مردم حس می‌کنند که باخته‌اند، این وضعیت غم را در جامعه بیشتر می‌کند.

به گواه رتبه بندی موسسه لگاتوم در سال  ۲۰۲۰ مردم در سراسر جهان شرایط زندگی خود را ارتقا بخشیده اند ،شوربختانه اما جایگاه نامطلوب رفاه ایران روند نزولی را در بر داشته است به نوعی که واپسگرایی را در بسیاری از زمینه ها به عینه شاهد و ناظریم.

مفروض بر اینکه پیشرفت هر جامعه ای به افق فکری آن جامعه بستگی داشته باشد، زمانی که افق فکری فرزندان ما محدود به مسائل حاشیه ای است ، هیچ پیشرفتی حاصل نخواهد شد.
مادامی که شهروند عربستانی به پروژه ابر شهر نئوم ، اماراتی به شهر تمام هوشمند دوبی و برنامه چاپ سه بعدی آن، کره ای به تولید انبوه اتومبیل خودران، نروژی به هوش مصنوعی و ژاپنی به تاسیس وزارت خانه مبارزه با تنهایی[۱] می اندیشند؛ فرزندان ایران زمین در کشوری که بزرگ‌ترین دارنده ذخایر هیدروکروبوری دنیاست (مجموع ذخایر نفت و گاز) دغدغه قیمت تخم مرغ و گوشت، صف روغن و قند، قرعه کشی خودروهای حلبی، فیلترینگ تلگرام و نوسان نرخ ارز و طلا و ..... بیندیشد و وقتی برای تفکر در مورد آینده خود و جامعه اش نداشته باشند.[۲]

تمام پیشرفتهای بشریت قبل از آنکه به واقعیت تبدیل شوند در ذهن افراد نقش می بندند . 

به این گزاره توجه کنید ....
توان رفاهی مردم چین طی ۲۷ سال اخیر چند برابر شده و به رغم دیکتاتوری حزبی، باعث رضایت ۷۵٪ شهروندانش بوده است .
به راستی جامعه اي كه در آن بخش بزرگي از جمعيـت بـي تفـاوت، بـي علاقـه، و ناآگاه باشند جايي اسـت كـه در آن، رضـايت را نمـي توان يافت..
تونی فیتز پتریک در کتاب نظریه رفاه  چنان آورده که دولتها چگونه باید آن بخشی از وظایف اجتماعی خود را که به تأمین رفاه و بهرورزی وآسایش خود و آرامش برای کلیه مردم جامعه برمی گردد را فراهم آورد.
روشن است که در اینجا , قبل از هر چیز , مفهوم رفاه مطرح می شود .
 در اهمیت رفاه و تامین اجتماعی گفته شده است که اینها هدف توسعه نیستند بلکه خود توسعه محسوب می شوند.

راهکار دولت برای رفع مشکل کمبود برق، صرفه‌جویی عمومی است، اما آیا این بهترین و بهینه ترین راه است ؟ یا ساده ترین و آسان ترین راه ؟
  قُدما چنین منقول بود که سیاست عرصه فعلیت فضیلت است. اما امروزه با سوء مدیریت هر چه در این راه پیش‌تر می‌رویم، پس‌تر رفته‌ایم.
آیا بحران آب در کشور یک شبه بوقوع انجامید یا در طول سالیان گذشته محسوس و ملموس بوده است ؟
آیا مشکلات صنعت برق کشور و مشخصا کاهش توان تولید نیروگاه های برق آبی قابل پیش بینی و قابل برنامه ریزی نبوده است یا بوده و با سوء مدیریت یا عدم برنامه ریزی به این وضع گرفتار آمده ایم ؟
میخائیل_گورباچف، آخرین رهبر شوروی قبل از فروپاشی، در مورد مشکلات نظام برنامه‌ریزی متمرکز چنین نقل می‌کند: «در آن هنگام، من به واسطه توان هسته‌ای،  قدرت آن را داشتم که هزار بار کره زمین را با خاک یکسان کنم، اما شرمنده‌ام که بگویم از حل مشکل کمبود جوراب زنانه عاجز بودم. بارها حتی در سطح پولیتبورو برای حل این مشکل جلساتی برگزار کردیم، اما تا زمان فروپاشی موفق به حل آن نشدیم.»

۱_ کشور ژاپن به دلیل پیامدهای مخرب ناشی از همه‌گیری کرونا و تاثیر آن بر افزایش آمار خودکشی در این کشور، یک "وزارتخانه (مبارزه با) تنهایی" به کابینه دولت اضافه کرد.
۲_ با اقتباس از موسی آروین

احمد خواجه حسنی_جامعه شناس