1. لطفا خودتون را معرفی بفرمایید؟ 
عادله صمیمی هستم؛ اهل گیلان، رشت. بیشتر می‌خوانم و در حد بضاعتم می‌نویسم. 

2.لطفا آثارتون را معرفی بفرمایید.
رمانی دارم با عنوان " کسی آنجا نیست؟ " و  داستان‌های کوتاه زیادی نوشته‌ام و مترصد فرصتی برای چاپشون هستم. با مجلات و نشریه‌های ادبی، فرهنگی مختلف همکاری داشتم و از ایشان و دوستان اهل قلم بسیار آموخته و می‌آموزم. 

3. موقع نوشتن چه چیز برای شما چالش‌ برانگیزه؟
توجه اصلی من در نوشتن داستان، نوآوری و ابتکار در خلق روایت است. سوژه‌ها محدود و بالطبع تکراری‌اند ولی پرداختِ بکر می‌تواند اثر خارق‌العاده‌ای ایجاد کند.  توجه به شرایط اقتصادی و سیاسی، اجتماعی جامعه نیز نکته مهمی است. داستان‌نویس به نوعی مورخ هم محسوب می‌شود. داستان‌های زیادی از نویسندگان شناخته شده وجود دارد که هر یک خود تاریخ مصوری است و ما را با شرایط روزگار نویسنده‌اش آشنا می‌کند. مثلا "بالزاک" رمانی دارد با عنوان" پیر دختر" که به ظاهر  داستانی کمدی است ولی با کمی دقت متوجه مقصود اصلی نویسنده که ترسیم نظام سیاسی، اجتماعی موجود است می‌شویم. نتیجه اینکه هم داستان قوی و سرگرم کننده‌ای خوانده‌ایم، هم با بیدادگری و بهره‌کشی و بیگانگی انسان‌ در زمان زیست نویسنده آشنا شده‌ایم.

 4.برای نوشتن به شرایط خاصی نیاز دارید. مثلا سکوت، اتاق کار ؟
در هر شرایطی اگر چیزی به ذهنم برسد، می‌نویسم. مثلا موقع پیاده‌روی، فیلم دیدن، آشپزی یا حتی توی مهمانی. ولی برای انسجام بخشیدن به داستان و بازنویسی‌های متعدد حتما نیاز به خلوت دارم.

 5.آیا با وجود سرگرمی‌های الکترونیکی باید قید کتاب و کتاب‌خوانی در نسل جدید را زد؟
خب جواب این سوال مشخص است؛ خیر. ولی مثل اینکه این اتفاق افتاده و متاسفانه خیلی از کتابخوان‌ها هم جای رجوع به کتاب ترجیح می‌دهند، خلاصه‌اش را در فضای مجازی بخوانند یا آنقدر غرق این فضا می‌شوند که دیگر فرصت و حوصله‌ای برای خواندن کتاب نمی‌ماند. 

6. به نظر شما چه عاملی باعث قرار نگرفتن کتاب در سبد فرهنگی خانواده ایرانی است؟ 
برای اینکه خیلی‌ها به ضرورت کتابخوانی واقف نیستند. جدا از مشکلات اقتصادی فراوان در جامعه که واقعا نمی‌شود کتمانش کرد ولی متاسفانه اکثر مردم اگر پول اضافه‌ای داشته باشند به خرید تنها چیزی که فکر نمی‌کنند کتاب است. دلیلش می‌تواند عدم جذابیت کتاب برای بعضی از خواننده‌ها باشد. متاسفانه ما آدمها صبوری‌مان کم شده، حوصله‌ی وقت گذاشتن و کلمه به کلمه خواندن و لذت بردن از جمله‌بندی‌ها، توصیفات و نثر زیبای نویسنده را نداریم. می‌گویند کتاب خواندن دل خوش می‌خواهد. مشغله فکری، اجازه تمرکز نمی‌دهد. بروند از کتابخوان‌های قهار بپرسند، ببینند چند نفرشان بی غم‌اند.
 
 7.در میان نویسندگان گذشته و معاصر با کدامشان بیشتر ارتباط برقرار می‌کنید؟ 
سعی می‌کنم از همه کتاب بخوانم  و روی شخص خاصی تعصب ندارم. ممکن است از پنج کتاب نویسنده‌ای یکی‌اش را بپسندم و برعکس. خب این تا حدودی برمی‌گردد به سلیقه خواننده و اینکه قرار نیست همه آثار یک نویسنده، شاهکار باشد. از نویسنده های جدید زیاد می‌خوانم و قلم خانم ملاحت نیکی را خیلی دوست دارم. بخصوص توجه ویژه‌شان به مسائل و مشکلات روز جامعه. 

8. حرف آخر؟
از حوصله شما و خوانندگان عزیزتان ممنونم.