لطفا خودتان را معرفی کنید؟ 
زهرا لاچینانی هستم ۳۱ ساله از شهرستان تیران و کرونِ اصفهان‌. خالق پنج رمان که در حال حاضر دوتا از آن ها وارد بازار کتاب شده است. 

از آثار ارزشمند تان بگویید؟ کدام اثر را بیشتر دوست می دارید؟
می‌گویند آثار نویسنده مانند فرزند اوست که نمی‌شود بین‌شان انتخاب کرد. رمان اول ماهرخ که بیوگرافی از زندگی مادربزرگم ماهرخ بود، نقطه شروع نویسندگی من بود. دوم هزارتو که چاپ اول آن رو به اتمام در مورد زندگی زوجی به اسم آرزو و کاوه است که در زندگی ایده‌آل‌شان با چالشی بزرگ رو به دو می‌شوند که به ستون های زندگی زناشویی‌شان لطمه سنگینی می‌زند. 
رمان سوم به اسم "سورنایِ تیروژ" که در مورد دختری به اسم روژان که از یکی از روستاهای عراق با خبرنگار ایرانی به اسم مازیار از دست کومل‌ها فرار می‌کنه و وارد کردستان ایران میشه و در بین عشایر منظور سردشت، مازیار رو گم می‌کنه و مجبورش می شه باز زندگی رو به تنهایی در کشوری غریب به دوش بکشه این رمان که فکر می‌کنم اوج رمان نویسی من محسوب میشه برام خیلی با ارزش. 

با توجه به خواندن چند اثر از شما فکر می کنم سبک شما در رمان ها بیشتر رئال اجتماعی است، درسته؟ این دغدغه رئال نویسی از کجا میاد؟
بله درسته‌ بار اجتماعی قصه‌های من از بار عاشقانه اش بیشتر. خب این دغدغه از زندگی در همین جامعه نشات می‌گیره‌. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که مسائل و بحران های اجتماعی زیادی داره پس طبیعتا نویسنده هم از اون ها الگو برداری می‌کنه. به قولی نویسنده، آیینه جامعه است.

فرق رمان با داستان کوتاه در چیست؟ آیا همه می توانند رمان بنویسند یا رمان نویس یک ویژگی منحصر به فرد باید داشته باشد مثلا صبوری؟ 
به شکل تخصصی که تفاوت بسیار دارند اما در یک تعریف ساده، داستان کوتاه از یک شخصیت و فضا و درون مایه برخوردار اما رمان بسط داره و می‌تونه دو یا چند درون‌مایه داشته باشه و همینطور شخصیت و لوکیشن‌های مختلف‌ بله رمان نوشتن صبر و حوصله زیادی می‌خواد. ممکن نوشتن یک رمان چند سال طول بکشه. 

به نظر شما چه چیزی باعث پایین آمدن سرانه کتاب وحذف این کالای فرهنگی از سبد خانوار ایرانی شده؟ 
قطعا که مسائل اقتصادی مهمه اما به نظرم مسئله فرهنگ سازی مهم‌تر‌. در حال حاضر با دلار ۴۴ تومنی لاین اکثر آرایشگاه‌ها پر هست و خرید لوازم آرایش و غیر ضروری بسیار زیاد و فعالان عرصه این‌جور محصولات دارند فعالیت می‌کنند در حالی که کتاب فروشی ها و ناشران تعطیل و ورشکست میشن خب این به خاطر عدم  حمایت مردم که ریشه فرهنگی داره نه اقتصادی! 

معمولا ایده های داستانی خانم لاچینانی عزیز از کجا می آیند؟ 
ایده های داستانی از محیط اجتماعی که در اون زندگی می کنم .
 

نظر شما در مورد آنلاین نویسی چیه؟ این سوال جواب مشخصی در حال حاضر نداره‌ و گذشت زمان نتیجه آنلاین نویسی رو مشخص میکنه که آیا به ادبیات و رمان نویسی ایران لطمه زده با مفید واقع شده اما از نگاه شخصی آنلاین نویسی میتونه عالی باشه. آنلاین نویسی باعث میشه شما مدام بخوای بنویسی و به خاطر انتظار مخاطب نمی‌تونی قلم رو از خودت دور کنی و این مسئله در طول زمان  باعث افزایش مهارت میشه و از طرف ریکشن‌هایی که از مخاطب دریافت می‌کنی نقاط قوت و ضعف‌ات رو آشکار میکنه. 

به عنوان کسی که این مسیر را رفته است، چه پیشنهاداتی برای ناشران ونهادهای فرهنگی دارید که نو قلم ها را بیشتر دیده شوند؟ 
با توجه به کمبود توجه مردمی به بازار کتاب و هزینه‌های سنگین چاپ، ناشران اگر هم بخوان توان حمایت از نویسنده‌های نوقلم رو ندارند و این مسئله باید از سمت نهادهای مدیریتی در راس کشور مورد توجه قرار بگیرد و البته نهاد‌های فرهنگی که کتابخوانی رو فرهنگ سازی کنند.

به نظر شما در بخش کتاب و رسیدن کتاب به دست مخاطب چه عواملی دخیل است که بعضی از مولف ها و آثار اینهمه مهجور وگم نام مانده اند؟ 
اعتبار و بودجه ناشر اهمیت زیادی در شناساندن، مولف به مخاطب داره و همینطور میزان مخاطبین. خب وقتی ما در کشور قشر کتابخوان کم داریم قطعا این افراد،‌ بضاعت خرید تمام کتاب‌ها و کشف همه نویسنده‌ها رو ندارند.‌ حتی در کتابخوانه‌ها که کتاب به صورت رایگان امانت داده میشه، استقبال از کتاب بسیار کم و محدود هست.

توصیه شما برای علاقمندان به نوشتن؟ 
زیاد بنویسند و هم‌پای آن کتاب بخوانند‌. کسی که به نوشتن علاقه مند است باید روزی صد صفحه کتاب بخواند و ده صفحه بنویسند‌. خواندن و نوشتن هم‌سوی هم هستند‌. مثلا نمی‌شود رفت چهار سال فقط کتاب خواند و بعد گذاشت کنار و چهار سال فقط نوشت. خواندن و نوشتن به صورت مستمر به دنبال هم.

آقای دولت آبادی معتقد است، نویسندگی در آمدی ندارد و در واقع ایثار محض است چقدر با ایشون موافق هستید؟
صد در صد‌. نویسندگی درآمدی ندارد که بشود حتی در کنار یک شغل اصلی به آن پرداخت‌. کسی که می‌نویسد باید عاشق نوشتن باشد تا این همه خستگی، بی‌مزد را طاقت بیاورد. البته در فرهنگ ما نویسندگی درآمدی ندارد اما در کشورهایی که سرانه مطالعه بالا است قطعا نویسندگان مهجور و بی‌در‌آمد نیستند.