بانومرضیه بزرگمهر  زاده برغان  (ساوجبلاغ) دارای مدرک کارشناسی زبان وادبیات  فارسی و  دبیر شهر کرج باسابقه سی سال است ودارای  پست های متعددی همچون سرگروهی ادبیات فارسی، مدرس جشنواره، ناظر  وداور جشنواره ی نوجوان خوارزمی در استان وناحیه یک،داورقصه های نوجوانان، نماینده ی معلمان ومدیران    بوده است؛ ودر عرصه های فرهنگی واجتماعی  استان، مولف، شاعر به زبان فارسی ومحلی ،همکاری با صدا وسیما ی استان ، فعال در نهاد های مردمی والبرز پژوه نیزهست.  وی کاندیدای شورای برغان. در  درس پژوهی، اقدام پژوهی، معلم برتر جشنواره ی تدریس ،ملعم نمونه مقاماتی کسب نموده است وهم اکنون معاون دبستان پاسداران کرج میباشد. از این بانوی فرهیخته کتاب ها ومقالات متعددی تالیف شده است که در ادامه می‌خوانید:
کتاب های ومقالات مرضیه بزرگمهر
1 . نوآوران ( ویژه آثاربرگزیده جشنواره فرآیندهای آموزشی درمدرسه) سازمان آموزش وپرورش شهرستان های استان تهران 1387-1386
2. دستورآسان (آموزش دستوراول راهنمایی  ) تهران ، انتشارات صموتی ، چاپ اول 1387
3.دستورآسان 2( آموزش دستور سال دوم راهنمایی) کرج ، انتشارات هخامنش ، چاپ اول1388
4 . دستورآسان 3(آموزش  دستورسال سوم راهنمایی  )کرج ، هخامنش ،چاپ اول1389
5. گفتارهای شادان برزین( باهمکاری زکریا مهرور ) تهران ، تیرگان ، چاپ اول 1394
6 .اقدام پژوهی (گزیده ای ازآثاربرترمعلمان پژوهنده ناحیه یک کرج  ) انتشارات دلسا1397
7 . درخلوت شاعران، ویروسنامه کرونا(چاپ شعر  )کرج، آوای آرامش ، چاپ اول 1399
8 . مقالات در روزنامه پیام آشنا و فراز البرز و همیار البرز

((ای بهارانه ترین ))

ای بهارانه ترین خنده ی گل مهمانت
می نویسم غزلی سبز تر از چشمانت

می نویسم زدعاهای چوباران تو
می نویسم زنگاهت زدل خندانت

هم زگرمی سخن های چوگل نازک تر 
که ترآود زدهان غنچه ی گل بویانت

همچو دشتی ومنم یاسمن زیبایت
همچو بستان ومنم شاپرک دورانت

می گذارم به رهت سر به تو می پیوندم
عاقبت لاله شوم سرخ تر از دستانت

مادرم عشق تو همواره به دل جادارد
ای بهارا نه ترین خنده ی گل مهمانت

*********
شعری چوباران

از کوزه ی دل می چکد مهری فراوان
بر شام تارم می دمد شعری چوباران

 درورطه ی تردید و، در دامِ بلاییم
با وحدتِ خود از پسِِ شیطان برآییم

 آنگه همه شاد وروان بر بامِ خورشید
گل می کنند ودانه هردم پُرزامید

گرچه خزان بر باغ وبستانم خزیده
موج امیدم دائما در سر تنیده

هم خوشه ی مهرو صفا با جام شادی
آرامشی گردد به پا در شهر و وادی

اکنون دراین  بستان همه در انتظارند
با جان و دل برهر ددی پا می گذارند

وقتی شود میدان  پُراز گلهای رسته
از مشتمان هم دشمنی هم کینه رسته