تیره نمی‌شود خورشید از تار عنکبوت

واکنش گسترده مردم ایران علیه جشنواره فیلم کن و توهین‌کنندگان به ساحت مقدس امام رضا(ع) 

رضا منتظری - روزنامه‌نگار

«عنکبوت مقدس» درست همپای فیلم‌هایی مثل «سنگسار ثریا»، «۳۰۰»، «آرگو»  یا فیلم «بدون دخترم هرگز» پیش می‌رود و تصویر عصرحجری را از ایران نشان می‌دهد. فیلمی ضعیف که از نظر هنری فاقد ارزش است و توجه نشان‌دادن بیش از حد به آن جز تبلیغ فیلم هیچ دستاورد دیگری ندارد پس‌ای کاش تبلیغاتچی چنین آثار سخیف و بی‌ارزشی نشویم!
به این فیلم نازل بیش از حد توجه شده و برخی افراد با رفتارهای هیجانی آن را برجسته کرده‌اند این در حالی است که نباید مردم فکر کنند با ندیدن آن چیزی را از دست داده‌اند. این فیلم در یک کلام مشمئزکننده است. در 4 دهه‌ای که از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد فیلم‌های مختلفی با عوامل ایرانی یا غیرایرانی از سوی لابی‌های صهیونیستی و غربی تولید شده‌اند که معمولاً ساختار ضعیف و مضحکی داشته‌اند؛ عنکبوت مقدس نیز در همین راستا قرار می‌گیرد. این فیلم نه ساختاری حرفه‌ای دارد و نه توجه جهانیان را جلب کرده است. در جشنواره کن امسال هم منتقدان جهانی امتیاز بسیار پایینی به آن دادند و اغلب دیدگاه‌ها درخصوص این اثر منفی بود تا آنجا که اهدای جایزه به بازیگر زن عنکبوت مقدس باعث تعجب بسیاری از افراد شد، چراکه این بازی حتی از بازی‌های او در سریال‌های وطنی ضعیف‌تر بود.
عنکبوت مقدس فیلمی سیاسی است که اتفاقاً در آن از مولفه‌های هنر سینما کمترین نشانی را شاهد نیستیم اما در کمال تعجب این فیلم در بخش اصلی جشنواره کن به نمایش درآمد و با تشویق فراوان و به قول معروف با جیغ و دست و هورا هم همراه شد.
 بعد از تماشای این اثر این پرسش به‌وجود می‌آید جشنواره‌ فیلم کن که بنا دارد رویدادی تام و تمام هنری باشد چرا میزبان چنین فیلمی با ساختار فوق‌العاده سطحی، دم‌دستی، با شعارهای گل‌درشت و تند علیه ایران و ایرانی شده است؟ فیلمی که تنها هدفش ارائه تصویری مخدوش و تخریبگر از جامعه ایران است. همه اینها بازتاب تلخی وصف ناشدنی‌ای است که این جشنواره را به‌خود مبتلا کرده است.
متأسفانه فیلم عنکبوت مقدس به کارگردانی علی عباسی نه از نظر ساختار و نه از لحاظ محتوا قابل دفاع نبود.
 من شخصاً جز اینکه بتوانم دلیل حضور این فیلم را در فستیوال کن، سیاست‌زدگی جشنواره کن عنوان کنم هیچ‌چیز دیگری نمی‌توانم راجع به آن بگویم. جشنواره کن مشخص است که باید در پی اهداف خود باشد، هر هدفی که برای آن تعیین شده و به نفع کشور و سینما و فرهنگ عمومی خودش است. قطعاً ما نمی‌توانیم به جشنواره کن یا جشنواره برلین یا جشنواره ونیز خرده بگیریم. ما فقط باید به انفعال و بی‌تدبیری مدیران فرهنگی و سینمایی خودمان خرده بگیریم که نه سیاستگذاری مشخصی در داخل دارند و نه سیاستگذاری مشخصی در خارج! مدیران فرهنگی ما هستند که با انفعالشان باعث تولید آثاری می‌شوند که بعضاً با بودجه‌های بیت‌المال در سینمای ایران تولید می‌شوند اما علیه ایران و ایرانی گام برمی‌دارند و نفرت‌پراکنی می‌کنند.
وقتی که سیاستگذار کلان فرهنگی در سینمای ایران تدبیری ندارد که اتفاقات نیک را رقم بزند و یک تغییر شگرفی در سینمای ایران حاصل کند، ما چه توقعی می‌توانیم از فیلمساز داشته باشیم؟ فیلمساز می‌خواهد دیده شود و مورد توجه قرار گیرد می‌خواهد در عرصه بین‌المللی تشویق و نامش مطرح شود و اگر که فیلمساز کسی باشد که دغدغه وطن و وطن‌پرستی نداشته باشد و خودفروخته باشد مزید بر علت می‌شود. در این شرایط شاهد اتفاقاتی مثل عنکبوت مقدس که یک فاجعه به تمام معناست، هستیم. فیلمی که از ایران و ایرانی یک خونخوار خیلی جدی را نشان می‌دهد؛ آدم‌های وحشی و بدوی و عصر حجری.