حقیقت امر این طوری که دولت گازش را گرفته است و بیست و چهاری در حال واکسن وارد کردن است می ترسیم کار از دو دوزه بازی بگذرد و به دوز چهارم و پنجم بکشد و وزارت بهداشت تا قورچ کرونا را در نیاورند بی خیال واکسیناسیون نشود!
اشتغال هم داستان خودش را دارد و یک عده که از قضا حال بیل زدن و کار کردن ندارند فقط آتش نرخ بیکاری را باد می زنند و وقتی شغل برایشان ایجاد می شود، گم و گور می شوند و دریغ از پا بیل! فلذا دوستان عنایت داشته باشند که یک وقت کار از خرک در نرود که برای پر کردن ظرفیت های اشتغال ایجاد شده مجبور به واردات کارگر ارزان قیمت و دست به آچار چینی و آفریقایی شویم!
ماجرای مسکن هم برای خودش سوق الثلاثاء ( سه بازار) است. از جملات ماندگار آخوندی و تعداد مسکن های ساخته شده در دولت روحانی که فاکتور بگیریم باز می بینیم همان هایی که الان مدعی هستند خانه نداریم، به محض واگذاری خانه، آن را به ثمن بخس به دیگری واگذار کرده و دوباره خودشان را در صف مستاجران زورچپان می کنند! اینطوری است که هر ساله کلی مسکن در مملکت ساخته می شود و به همان تعداد به مستاجران اضافه می شود.
رتبه بندی فرهنگیان که خودش اساساً یک راهبرد و یک رویکرد مدیریتی نوین است و قرار نیست چیزی اجرا شود یا تغییر کند. چون ظاهراً تعداد گره های این طرح از گره های فرش شفقی تبریز بیشتر است و اگر وزیر و تمام معاونان و پرسنل وزارتخانه آموزش و پرورش با هم تلاش کنند، گره های آن را نمی توانند بشمارند چه رسد که آنها را باز کنند!
جالب تر اینکه اگر زبانم لال گره های این طرح با دندان یا به ضرب و زور باز شود، تازه در بودجه گره می افتد تا جایی تمام ضرب المثل های فارسی از چوب لای چرخ و سنگ بر راه بودجه گرفته تا سنگ بزرگ، کفگیر به ته خورده و ... در این طرح نمایان می شوند البته تا نزدیکای انتخابات بعدی! فقط ما متوجه نشدیم چرا وقتی موسم افزایش حقوق یا رتبه بندی کارکنان سایر ادارات فرا می رسد، هیچ ضرب المثل به کار نمی آید و طرح هم مثل پالاز موکت است و دریغ از یک نیم گره! عجیب نیست؟!
نظرات
0