از مکتب‌خانه تا آسمان‌های عرفات
نویسنده: دکتر فردین احمدی مدیر مسئول انتشارات بین المللی حوزه مشق
زندگی و هنر رحیم موذن‌زاده اردبیلی
رحیم موذن‌زاده اردبیلی، زاده اول مهرماه ۱۳۰۴ در اردبیل، از برجسته‌ترین چهره‌های اذان‌گویی و مداحی در ایران بود. او به ارث‌برده از پدرش، شیخ عبدالکریم، مسیر نوحه‌خوانی و اذان‌گویی را ادامه داد. رحیم در گفتگویی به قدمت ۱۵۰ ساله این حرفه در خانواده‌اش اشاره کرد و بیان کرد که نام خانوادگی «موذن» به همین دلیل انتخاب شده است.
تحصیلات و آغاز کار
رحیم دوران کودکی را در مکتب‌خانه گذراند و سپس به قم رفت تا تحصیلات حوزوی خود را ادامه دهد. صدای زیبا و دلنشین او به سرعت توجه مداحان قم را جلب کرد و به زودی او را به عنوان اذان‌گوی اصلی در حرم حضرت معصومه معرفی کردند. در ۲۵ سالگی پس از فوت پدر، به تهران آمد تا جای خالی او را در مسجد امام پر کند و از آن زمان، اذان‌هایش در رادیو و تلویزیون ایران پخش شد.
دوران اوج و گمنامی
از سال ۱۳۴۴ صدای او در رادیو ضبط شد و اذان جاودانه‌اش در گوش‌های مردم طنین‌انداز شد. با این حال، بعد از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، او به گمنامی فرو رفت و مردم از وجود او بی‌خبر شدند. همسرش از مشکلات مالی و دشواری‌های زندگی در آن زمان صحبت می‌کند و از شرایط سخت زندگی آنان در مهرشهر کرج یاد می‌کند.
بیماری و آخرین آرزو
در سال‌های پایانی زندگی، رحیم موذن‌زاده به بیماری سختی مبتلا شد، اما هرگز از وضعیت خود گله نکرد. در آخرین ماه‌های زندگی‌اش به آرزوی خود رسید و به مکه رفت. او در آنجا اذان خود را برای حجاج کشورهای دیگر نیز خواند و یکی از بديع‌ترين نمونه‌های اذان را به اجرا درآورد.
یادگاری جاودانه
رحیم موذن‌زاده اردبیلی، با صدای منحصر به فردش و هنر خاصش، نه تنها در ایران بلکه در سطح جهانی شناخته شده و خاطره‌اش در دل مردم جاودانه مانده است. او نماد عشق به دین و هنر ایرانی است و صدای او همچنان در دل‌ها و روح‌ها زنده است.
نظرات
0