تحصیل در مدرسه عشایری موردخیر به رغم چالش‌های فراوان، به دانش‌آموزان این امکان را می‌دهد تا با شور و اشتیاق به دنبال علم باشند. دانش‌آموزانی که در مدرسه روستای بیدو بخش ارم با امکانات بهتر، به دلیل نبود انگیزه و روحیه پرسشگری، نتوانسته بودند به خوبی پیشرفت کنند. مثلاً، یکی از این دانش‌آموزان که در سال‌های گذشته در مدرسه روستای بیدو بخش ارم با بهترین امکانات تحصیل می‌کرد، نبود کیفیت اموزش تحصیلی، نبودعدالت اموزش عدم توجه نظارت اموزش پرورش درمدرسه روستای بیدو، به عنوان یکی از بی‌سوادترین دانش‌آموزان شناخته می‌شد. اما با انتقال به دبستان عشایری «مورد خیر»،بخش ارم این دانش‌آموز پس از یک سال تحصیل، به یکی از دانش‌آموزان نمونه تبدیل شده است.
این تغییر و تحولات، سوالات مهمی را در ذهن والدین و جامعه به وجود آورده است. آیا نبود احساس مسئولیت و توجه آموزش و پرورش به آینده دانش‌آموزان در مدرسه روستای بیدو باعث بروز این وضعیت شده است؟ یا اینکه دلسوزی و احساس مسئولیت معلم عشایری و تلاش‌های او در ایجاد محیطی دلنشین و پرانرژی، عامل اصلی این موفقیت‌ها بوده است؟
والدین دانش‌آموزان روستای بیدو بخش ارم با وجود سختی‌ها و مسافت ۱۰ کیلومتری که روزانه برای رساندن فرزندان خود به این مدرسه طی می‌کنند، به وضوح نشان‌دهنده عزم و اراده‌ای قوی برای فراهم کردن بهترین فرصت‌های آموزشی برای فرزندانشان هستند. آنها معتقدند که تحصیل در این مدرسه با وجود محدودیت‌ها، برای آینده فرزندانشان بسیار ارزشمندتر از تحصیل در مدرسه روستای بیدو با امکانات بهتر است.
به نظر می‌رسد که مدرسه عشایری موردخیر بخش ارم، با وجود تمام مشکلات، به عنوان نمونه‌ای از تلاش‌های آموزشی در مناطق محروم، الهام‌بخش سایر مدارس باشد تا به اهمیت آموزش و پرورش در زندگی کودکان توجه بیشتری داشته باشند
نظرات
0