لطفا خودتون رو معرفی کنید.
نسترن شکری هستم متولد پنجم آذرماه ۱۳۷۶ ، در اصفهان به دنیا امدم و تا ۲۲ سالگی اصفهان زندگی میکردم که برای ادامه تحصیلم به تهران آمدم و ساکن شدم.فارغ التحصیل کارگردانی حرفه ای سینما.در حال حاضر مشغول به کار در سینما  به عنوان عکاس صحنه و عکاس پشت صحنه و فیلمبرداری پشت صحنه و دستیار کارگردان هستم.

شمه‌ای از فعالیت‌های هنری خود را برایمان بگویید .

۷ سال سابقه عکاسی و فیلمبرداری سینما و صدا و سیما و کارشناسی کارگردانی حرفه ای سینما دارم.چندتا فیلم کوتاه در اصفهان ،دو تا دستیار کارگردان‌ بودم و ۳ پروژه عکاس و فیلمبردار بودم.یک فیلم مستند که کار خودم بود ساختم.سینمایی ریحان کار آقای رافعی که عکاس و فیلمبردار پشت صحنه بودم.دو تا کار تأتر که یکیش بازیگر پرفورمنس بودم و دستیار کارگردان، یه کار مستند هم برای شبکه آی فیلم که عکاس و فیلمبردار پشت صحنه بودم.
عکاس صحنه و پشت صحنه فیلم هارمونی آقای سعید فاطمی، عکاس صحنه و عکاس و فیلمبردار پشت صحنه سینمایی طویانه آقای محمد محمدی.از بچگی علاقه‌ی وافری به هنر به ویژه نقاشی، موسیقی، عکاسی و سینما داشتم. نقاشی پرتره کار می‌کردم، بعد وارد هنرستان که شدم رشته نقوش فرش و تذهیب را انتخاب کردم که در آن سال ۱۳۹۳ در المپیاد کشوری طراحی ذهنی مقام اول را کسب کردم.بعد از اینکه دیپلمم را گرفتم با رتبه خوبی دانشگاه دولتی کاشان قبول شدم، پدرم به دلیل سن کم اجازه رفتن ندادند.

نظرتان در مورد سینمایی ایران ؟
من در جایگاهی نیستم که بخواهم نقد کنم از سینمای ایران، ولی می‌توانست بهتر از اینکه هست باشد.سینمای ایران از نظر تجهیزات سینمایی سبک اکشن و سورئال خیلی ضعیف عمل کرده و یک جورایی نداریم تجهیزات حرفه ای که بشود یک فیلم کاملا اشکن را تولید کنیم.ولی با هنرمندهای جدیدی که وارد این عرصه شدن یک جورایی امیدوار میشه شد برای آینده سینمای ایران.و همیشه برای من یک سوال هست که چرا سینمای ایران بیشتر تولید فیلم های درام اجتماعی‌اش زیاد هست؟! اینهمه سبک های متفاوت، تست بازیگری هم که می‌گیرند اتودها همه شان درام، غم، فراق و عشق هست! چرا تست‌های مختلف نمی‌گیرند؟! ما خودمان همیشه هم درام زندگی نمی‌کنیم، گاهی سبک زندگی های داخل ایران از سبک های مختلفی هست که میشه فیلمش کرد.

 تجربه برگزاری نمایشگاه گروهی چاپ دستی به چه نحو بود؟
در سال ۱۳۹۷ با گذراندن فوق دیپلم در رشته نقاشی و هنر های تجسمی یکی از اساتید دانشگاه پیشنهاد نمایشگاه گروهی چاپ دستی از دیدگاه خودمون داد، که همه مان مشتاق شدیم. کار با لئوم و مقار و طرحی از ذهن و دیدگاهمون و در آخر چاپ لئوم بر روی مقوا های مخصوصی که پلکسی شدن برای نمایشگاه. 

حداقل دستمزد عکاسی و فیلمبرداری صدا و  سیما ؟
متغییر هست، بستگی به تهیه کننده کار و نوع کار هم داره، که سریال باشه یا سینمایی، ماهانه باشه یا روزانه، ثابت نیست .

آیا جنسیت در دستمزد این حرفه تاثیر دارد؟
نه زیاد، بستگی داره که طرف چقدر حرفه‌ای و تجربه کار و رزومه پر پیمونی داشته باشه.

از المپیاد کشوری لچک ترنج بگویید.
نقشی که در ذهنم بود و مانده هست .لچک و ترنجی که آبی فیروزه در آن نقش بسته بود و روانه مسابقات به پیشنهاد مدیر مدرسه مان بود که در آن سال به قدری نقوش زیبا و هارمونی خوبی داشت که آموزش و پرورش طرح را با شناسنامه با اسم خودم را به من برنگرداند.

چرا با وجود دان ۲ رشته ورزشی را ادامه ندادید؟
به تشخیص پزشک مجبور شدم.

وضعیت تئاتر ایران؟
خوب هست خداروشکر، بچه های زیادی وارد این عرصه شدند و یکجورایی خاک صحنه خوردن نعمت بزرگیه در تیاتر.از نظر مالی متأسفانه حمایت نمیشه و بقولی پولی در تأتر نیست فقط عشق به این حرفه هست که دوستان عاشقانه کار می‌کنند.حتی بدون دستمزد.

علت تغییر رشته ؟
یادمه سالی که وارد دانشگاه صنعتی اصفهان شدم ، بدون هیچ علاقه ای به رشته حسابداری دولتی ،روز به روز افسرده تر می‌شدم،با وجود اینکه استخدام رسمی در شهرداری منطقه ۷ اصفهان بودم، تا یک روز که مدیر عامل قسمت اداری شهرداری آقای دکتر رشیدی به من  گفت: بلندشو دختر! تو دختر پشت میز نشستن نیستی، و همانجا جرقه‌ایی در ذهنم خورد و رفتم سمت دانشگاه هنر سپهر اصفهان و همان موقع رشته مورد علاقه ام، نقاشی و هنرهای تجسمی را ثبت نام کردم.بعد از گرفتن فوق دیپلم نقاشی وارد حیطه‌ی سینما و تئاتر شدم.

به عنوان یک ایرانی چه آرزویی دارید؟
آرزو دارم همه‌ی فرزندان این خاک و بوم به آن چیزی که در دلشان هست برسند و خانواده ها مانع پیشرفت و علاقه شان برای تحصیلات و یا کاری نشوند.

هر چه دل تنگت می‌خواهد بگو.
هنر همه چیز هست، هنر همیشه زنده و همه جوره میشه حسش کرد.پیشنهاد می‌کنم در هر حرفه ای هستین، یک گوشه از زندگی خودتان را وقف هنری کنید که علاقه دارید.هنر روح را لطیف و زنده نگه می‌دارد.