(مولای علی ع می‌فرمایند:تا قلب زلال نشود، پندار، سخن، نگارش و اعمال نیز زلال نمی‌شوند.)خدایا کمکم کن تاحرف‌ها و نوشته‌هایم را قلبم پشتیبانی نماید و اندیشه‌ام را رها مکن تا سخنی عاری از انصاف و کلامی مغرضانه بر زبان جاری نکنم.انتخاب نام جذاب و هوشمندانه‌ی کتاب تحت‌عنوان «زندگی در سایه‌ی امید» حاکی از دیدگاه کاشف و خلاقانه‌ی راوی‌ست.بعضی از تمثیل‌ها هیچ‌گاه در بستر زمان و مکان، کهنه نمی‌شوند و همواره عبرت‌دهندگی تازگی و طراوت را با خود حمل می‌کنند.فراز و فرود زندگانی هیچ‌چیزی نمی‌گوید، بلکه متکی بر کار آزمودگی نشانت می‌دهد.
این کتاب در قطع رقعی و مشتمل بر۱۲۰ صفحه توام با تصویرگری به قلم شیوای آزاده‌ی سرافراز جناب «داود گودرزی» نگاشته شده و توسط انتشارات ناران به زیور چاپ آراسته گردیده‌است.راوی در نخستین روزهای نبرد، بذر ترکش‌های سربی و گلوله‌های مذاب در مزرعه‌ی وجودی‌اش افشانده می‌شود و سپس با پیکری مجروح ولی عزمی راسخ و اراده‌ای آهنین برگرفته از اتکال الهی در لبه‌ی جلویی منطقه نبرد در هنگامه‌ی رزم تن به تن در مورخه ۱۳۵۹/۷/۵ توسط نیروهای متجاوز به اسارت گرفته می‌شود. او به مثابه‌ی یک پهلوان ایرانی در بازجویی‌ها و استنطاق‌ها با مقاومتی درخشان، هرگز لب نسبت به تعداد و توان رزمی نیروهای وطن نمی‌گشاید.وی پس از تحمل ده سال در زندان‌های مخوف صدامیان در سال ۱۳۶۹/۵/۲۹ با جانبازی ۵۰ درصد به میهن رجعت می‌کند.
اسرای کشور آنچه را که روایت می‌کنند و می‌گویند قبلا در ترازوی اتکال، ایمان و بردباری به آنها جامه‌ی عمل پوشانیده‌اند، آنان روح خویشتن را در مشقت‌ها جلا داده و به مقام تواضع و تزکیه‌ی نفس نائل آمده‌اند.‌با عنایت به این امر مهم که اندیشیدن، تمرکز، انسجام‌بخشی و نوشتن خاطرات، خود نوعی از عمل صالح و هم‌چنین مصداقی از کردار به‌شمار می‌روند.در سی‌ویکم شهریور سال ۱۳۵۹، چکمه‌پوشانی تا بن دندان‌مسلح با حمایت استکبار جهانی، مرزهای غربی میهن را به امتداد ۱۴۰۰ کیلومتر درنوردیده و پس از تصرف روستاهای مرزی با بی‌رحمانه‌ترین شیوه‌ها به تخریب اماکن و آزار ساکنان مبادرت نمودند. متجاوزان در همان روز نخستین سرمست از یورشی بزدلانه به هموطنان بی‌دفاع، پیروزی خود را با کمک امپراطوری رسانه‌های آن زمان در بوق و کرنا به صدا درآوردند؟!
در کمترین زمان ممکن، مدافعان مکتب و میهن به سوی مرزها شتافتند. آنان شجاعانه و با رزمی برگرفته از اسطوره‌های پهلوانی و با درهم شکستن محاسبات متجاوزان درمقابل آنان صف‌آرایی نمودند.
 با نواختن سیلی‌های پی‌درپی به سیمای متجاوزان، آنان را از روستاها و شهرهای مرزی اخراج و با درسی تاریخی و فراموش‌ناشدنی به مهاجمان، پیام خدامحوری، دفاع‌ جانانه، رزم‌آوری و صلح دوستی را به جهانیان مخابره نمودند.جنگ تحمیلی و دفاع جانانه‌ی مدافعان مکتب و میهن، موجبات پیدایش ادبیات پایداری و مقاومت را در پهنه‌ی میهن و گیتی فراهم نمودند.
مکتبی متوکل و عزت‌آفرین در قرن معاصر پایه‌گذاری شد تا هیچ‌گاه سلطه‌گران و حکومت‌های کشورگشا به دیگر کشورها، تصور یورش به ذهنشان خطور نکند؟!
در این هنگامه‌ی تاریخ‌ساز و دوران دفاع از مکتب و میهن، بالغ بر۴۰هزار نفر از مدافعان پس از رزمی دلاورانه با روحیه‌ی جنگاوری و نگرشی انسانی به اسرای متجاوز تا آخرین ظرفیت‌های خود عموما با پیکری مجروح به اسارت متجاوزان درآمدند. یکایک اسیران وطن در زندان‌های مخوف صدامیان و آن‌همه قساوت‌های عیان، نهان و شکنجه‌های روحی و جسمانی با توکل، ایمان و صبری مثال‌زدنی هرکدامشان در قامت یک قهرمان ملی، بروز و ظهور یافتند.الحق و الانصاف، اسرای ایرانی در پایداری و شکیبایی می‌توانند احادشان، یک الگوی عزت‌آفرین، رهایی‌بخش و اسوه‌ای عملی برای اکنونیان، آیندگان و جوانان این مرزوبوم باشند.هنگامی که خوانش را با دقت آغاز کردم از همان آغازین واژگان و جمله‌های متحیرکننده‌اش؛مجذوب سادگی، بلاغت، درون‌مایه و محتوای صادقانه‌ی کتاب شدم. هیچ‌گونه رگه‌هایی از شعار،تقدس‌گرایی، نگرش ماورایی و متافیزیک در این فراگرد عبرت‌دهنده یافت نمی‌گردد.به گونه‌ای که در اثنای مطالعه خود را ناظر بر لحظه‌لحظه‌های وقایع، تلقی نموده و گاهی هم نتوانستم مانع از گریستنم بشوم.راوی به‌دلیل تجربه‌های زیستی، معرفتی، شهودی و استیلا به مبانی ادبیات داستانی، مخاطب را به حیرت واداشته است.راوی صرفا به توصیف و روایتگری اکتفا نکرده‌است، بلکه وقایع را با متنی ساده، سلیس با قدرت تصویرگری در دل و جان مخاطب فرونشانیده‌است.مبتنی‌بر تجربه‌های شخصی و تعمق،تلاش کردم تا معایب و کاستی‌های مرتبط با شیوه‌ی نگارش و روایت را استخراج نمایم، لیکن موفق نشدم.