نخست خودرا معرفی نموده و بفرمایید دارای چه نوع معلولیتی هستید؟

مهدیه آباده هستم متولد ۱۳۶۸ و دارای معلولیت ضایعه نخاعی.

در زمینه تحصیل چگونه عمل کرده اید و چه مدرکی دارید؟

من در دوران کودکی و تحصیل با مشکلات بسیار زیادی مواجه بودم اعم از نوع برخورد هم کلاسی هایم وعدم آگاهی از معلولیت این موضوع مرا مورد رنجش قرار می‌داد چرا که دانش آموزان برایشان پذیرش بنده در کنارشان سخت بود( البته در زمان دبستان )اما با کلی تلاش و پشتکاری که داشتم توانستم در دو رشته متفاوت یکی لیسانس حقوق قضایی و ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی تحصیل کنم.

چرا حقوق خواندید؟ 

دلیل اینکه رشته حقوق را خواندم اول علاقه‌مندی بود بعد هم به این دلیل که مطالبه‌گر بودم دوست داشتم از حقوق خودم و همنوعانم دفاع کنم و حضور فعال داشته باشم.

چه استعدادهایی درزمینه هنری،فرهنگی،ورزشی دارید؟ 

استعدادهایم در زمینه هنری بافندگی پته و عروسک بافی در زمینه فرهنگی  فن بیان و مجریگری در زمینه ورزشی قهرمانی ۳ دوره متوالی .سال‌های ۱۴۰۰ , ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲  مقام سوم کشوری کسب کردم.

چطور به این ورزش علاقمند شدید؟ 

علاقمندی من به این رشته از زمانی شروع شد که اولین بار از رشته والیبال نشسته شروع کردم اما با توجه به اینکه این رشته گروهی بود و نیازمند هماهنگی و حمایت اعضای گروه بود و با توجه به عدم همکاری گروه ورزش والبال نشسته رو کنار گذاشتم و به ورزش انفرادی روی آوردم اول از ورزش تیراندازی شروع کردم بعد از مدتی به دلیل اینکه علاقمندی زیادی به این ورزش هم نداشتم این نوع رشته رو  هم کنار گذاشتم البته مقام‌های متعددی در زمینه تیراندازی هم کسب کردم بعد هم به سراغ دو و میدانی رفتم وقتی که به کرمان رفتم برای تستگیری گفتند که به درد این ورزش نمی‌خوری اما بنده با تلاش و پشتکاری که داشتم به مدت دو ماهه متوالی تمرینات خود را در شهر خودم شروع کردم و بعد از آن بازه زمانی باز هم برای تست گیری به کرمان رفتم و در این باز زمانی موفق شدم که خودم را به مسئولینی که می‌گفتند که  این ورزش برای تو مناسب نیست ثابت کنم من توانم موفق باشم در این رشته در سال اولی که تمرین داشتم به مقام چهارم کشوری رسیدم و در سال بعد به مقام سوم کشوری رسیدم

چطور و کجا تمرین می کنید؟ 

 به صورت تک نفره بدون مربی به دلیل نبود مربی و نبود امکانات تصمیم گرفتم خودم مربیگری رشته دو و میدانی ( پرتاب وزنه )را بگیرم و ادامه دهم در مکانی نامناسب تمرین می‌کنم برایم فقط رسیدن به موفقیت مهم است.

بیشترین مشوق شما در تحصیل، ورزش و موفقیت هایتان که بود؟ 

بیشترین مشوق من در تحصیل پدر و مادرم بودند در ورزش خانم زهرا نعمتی و در موفقیت‌هایم نیک وی آچیچ

در حال حاضر مشغول به چه کاری هستید؟ 

در حال حاضر مشاور امور بانوان و ورزش معلولین شورای اسلامی شهر سیرجان و مشاور ریاست اداره بهزیستی و کارشناس امور دانشجویی .روابط عمومی هیئت جانبازان و معلولین.اعضای هیات مدیره مرکز خیریه نشان مهربانی،  معلولین ذهنی بالای ۱۴ سال و در زمینه داوری بسکتبال با ویلچر مدرکم را گرفته اما هنوز شرایط مهیا نشده که فعالیت خودم را در این زمینه شروع کنم.

یه جمله به کسانی که فکر می کنن معلولیت، محدودیت است؟ 

راه پیمودن فقط با پای نیست راه را باید بلد بودن نمود.

امکانات و بهزیستی شهر محل سکونت خود را چطور ارزیابی می کنید؟ 

امکانات به طور کلی در ایران خیلی کمرنگ است علی الخصوص برای افراد دارای معلولیت اما با توجه به اختصاص بودجه‌ای که به اداره بهزیستی تعلق می‌گیرد عملکرد خوبی دارد در حد توان خودش در خدمت رسانی به جامعه هدف بهزیستی با توجه به شرایط اقتصادی کشور  نیاز به حمایت‌های همه جانبه دارد.

مهم‌ترین دغدغه معلولان؟ 

بستر مناسب جهت حضور افراد دارای معلولیت در جامعه وجود ندارد.فقدان اشتغال پایدار در شرایط برابری. دسترس پذیری امن و آسان به اماکن عمومی.

نظر شما درباره ازدواج معلولین چگونه است؟ چرا بعضی از خانواده ها مخالف ازدواج این عزیزان هستند؟ 

با توجه به سطح فرهنگ و آگاهی پدر و مادرها و حمایت‌های خانواده باید وجود داشته باشه دو طرف باید تصمیم بگیرند و وارد عمل بشن البته رضایت گرفتن خانواده کار دشواری نیست با توجه به مشکلات امروزه باید عشق زودگذر نباشد و در مرحله توجیهی پدر و مادر را راضی کرد این مشکل قابل حل می‌باشد.

آیا در تعامل با جامعه دچار رنجش خاطر هم شده ای؟ 

 نمی‌توانم بگویم که نشده‌ام بله از زمان مدرسه این مسئله برایم اتفاق افتاده نگاه‌های ترحم‌آمیز یا به نوعی به خاطر وضعیت جسمانیم بارها مرا مورد تمسخر قرار گرفته( در دوران کودکی و مدرسه ) ولی سعی کردم با لبخند به دوستانم بفهمانم من هیچ فرقی با آنان ندارم چه بسا که وقتی برای اشتغال پیگیر بودم می گفتند شما معلولیت دارید و نمی‌توانی کار کنی اما من به آنانی که مرا مورد تمسخر قرار دادند و گفتند که نمی‌توانی ثابت کردم با وجود معلولیت هم می‌شه موفق بود و حضور فعال در جامعه  داشت.

به نظر شما هر فرد برای رسیدن به اهداف و خواسته هایش چگونه باید عمل کند؟ 

به نظر بنده هر فرد برای رسیدن به اهداف و خواسته‌هایش باید اول خودش را باور داشته باشد .دوم به هدف‌هایش فکر کند سوم اهدافی را تعیین کند که در دسترس باشد چهارم برنامه‌ریزی داشته باشد و از همه مهمتر  هوش،  استعداد و مهارت کافی داشته باشد.

برخورد مردم جامعه را چگونه می بینید؟
در اینجا دو دیدگاه وجود داره دیدگاهی که قبلاً وجود داشت به عنوان یک فرد بدبخت بیچاره و به درد نخور نگاه می‌شد اما امروزه نگاه‌ها خیلی متفاوت شده و به معلولین به  چشم یک فرد خاص با توانمندی خاص نگاه می‌شه امیدوارم این دیدگاه امروزه پررنگ‌تر و با دید بازتر به این قشر باشد.

از مردم و مسئولان چه انتظاراتی دارید؟

نتظار خاصی ندارم فقط می‌خوام شان و شخصیت این افراد حفظ شود نگاه مردم ترحم آمیز نباشد.و اما مسئولین حمایت ویژه‌ای از معلولین کنند چرا که معلولین در همه عرصه‌ها از افراد سالم موفق تر بوده اند نمونه بارز حضور پررنگ معلولین در بازی های پارالمپیک

به نظرشما چه کارهایی باید صورت گیرد تا دید مردم نسبت به عزیزانی که معلولیت دارند تغییر کند و همچنین این عزیزان این  آگاهی را پیدا کنند که می توانند کارهای تاثیرگذار انجام دهند؟

نگاه به ظاهر افراد نکنند از افراد دارای معلولیت در زمینه‌های مختلف کمک بگیرند .از معلولین بخوان که حضور فعال در جامعه داشته باشند...

راز موفقیت خودرا در چه می بینید؟ 

راز موفقیت خودم این بود که همیشه خودم را با خودم مقایسه می‌کنم صبح که بیدار می‌شم دنبال هدف‌های جدیدی می‌روم که بتوانم زندگی جدیدی را شروع کنم مهم‌تر از همه سعی می‌کنم در زندگیم با حرف‌هایم به افراد بی انگیزه امید ببخشم چرا که زندگی همین لحظه‌هاست.

مهمترین آرزویت چیست؟

دوست دارم روزی علم آنقدر پیشرفت کند که هیچ فردی دارای معلولیتی نباشد و دوم اینکه دوست دارم مرکزی بزرگ با طرح و ایده های که دارم برای کودکان کار احداث نمایم.

چه صحبت و پیامی برای دوستانی که معلولیت دارن، دارید؟ 

 دوست من مهم ترین چیز که نه توی مدرسه و نه دانشگاه به ما یاد ندادن خودشناسی، پس اول خودت و توانای هات رو بشناس بعد خودت رو هر طوری که آفریده شدی دوست بدار.خواستن توانستن است معلولیت پایان راه نیست، فرصتی است برای شکوفا شدن استعدادهای نهفته مطالبه‌گر بودن در جهت حقوق خود در جامعه خودتان را باور کنید چرا که می‌توانید قله‌های ترقی و پیشرفت را طی کنید.

حرف آخر؟ 
بابت تمام سالهایی که می خواستم ادامه ندم اما پدر و مادرم گفتند الان وقت جا زدن نیست پاشو وهمیشه حمایت کردند ممنونم .
من امروز با موفقیتم می تونم ازشون تشکر کنم چرا که همیشه حامی من بودند و تنهام نگذاشتند و موفقیتم رو مدیون حمایت های ویژه پدر و مادرم هستم.