به نام مقام متعال
تشخیص صلاحیت موردی بواقع فرآیندی است که توانایی های یک فرد برای انجام یک کار مطابق معیارهای مشخص بررسی شده و چنانچه حائز شرایط باشد، مورد تایید قرار می گیرد که عوامل تشخیص آن شامل: تخصص، تجربه و اصالت می باشند. اصیل بودن از مهم ترین عوامل دستیابی به صلاحیت موردی می باشد، چرا که ما انسانهای زیادی داریم که از تخصص و تجربه برخوردار بوده، اما به دلیل عدم بهره مندی از اصالت واقعی، صلاحیت اکتسابی را مورد سوء استفاده قرارداده و مخاطرات فردی و جمعی فراوانی را پدید آورده است. اما اگر این مهم در اختیار فردی اصیل قرار گیرد، بواسطه ریشه دار بودن برای اعتماد صورت گرفته جایگاه ویژه و قابل توجهی قائل بوده و منفعت جمعی را بر فردی ارجع دانسته و سعی می کند ذات خویش را سرلوحه فعالیتها قرار دهد. توصیه ی ما به مدیران و مسئولان این است که واژه اصالت را در امور جذبی خود قرار داده و از پذیرش افراد فاقد این مهم خودداری فرمایند، گسترش این فرآیند به مرور اتفاقاتی شایسته در سطح ملی منجر خواهد شد که تاثیرات مثبت آن، پدید آورنده نسلی موفق و کوشا خواهد بود.
مهران سلطانی نژاد
مدیر مسئول
نظرات
2عرض سلام و احترام و درود فراوان بر جناب آقای مهندس سلطانی نژاد متاسفانه انتخاب برخی مسئولان بر اساس شایسته سالاری نیست و برخی از مدیران از سواد مدیریتی بهرمند نیستند و این معضل عظیمی در دولتها است که باید اصلاح شود .
نحوه سنجش این اصالت هم موضوع جالبی است. چون برخلاف معیار‌هایی مثل تجربه و تخصص که قابل سنجش هستند، اصالت و اولویت قرار دادن ارزش‌های ذاتی به‌راحتی قابل ارزیابی نیستند. با این حال فکر می‌کنم تاحدودی می‌توان از طریق آرمان‌ها، انگیزه‌ها، چشم‌انداز و مسیر اجتماعی که افراد طی کرده‌اند اصالت و اهمیت به ارزش‌ها را هم ملاکی مکمل برای تعیین صلاحیتی جامع‌تر درنظر گرفت.