و اما، این روزها فضای مجازی با همه گستردگی، جذابیت و توان بالای انتقال اطلاعات وسیع و سریع، برای مردم ایران و بویژه خانواده بزرگ نیروهای نظامی و انتظامی تبدیل به یک ماشین ایجاد نگرانی و دلهره شده است. نگرانی از این باب که مبادا با ورود به صفحات مجازی، خبری دیگر از هجوم ناجوانمردانه و بی رحمانه سرسپردگان استکبار به مراکز نظامی و امنیتی و به شهادت رساندن عده ای دیگر از جوانان عزیز این آب و خاک قلبشان را به درد آورد.
 ظاهر امر نشان می‌دهد ممکن است این دست اتفاقات تبدیل به یک رویه شده و مردم بایستی هر روز منتظر شنیدن خبر حمله گروهک های تروریستی به این مراکز و شهادت فرزندان این ملت در خبرگزاری ها باشند.

دشمنان  ایران اسلامی از آغازین روزهای پیروزی انقلاب با حملات متعدد و جنایات بی شمار سعی در ایجاد هرج و مرج و ضربه به امنیت عمومی داشتند که به فضل خدا هیچ دستاوردی نصیبشان نشده و روز به روز چهره کریه شان برای مردم دنیا آشکارتر شده است.
 
اما قاعدتا این چنین جنایات بی رحمانه نیاز به بررسی دقیق و جدی دارد تا گروهک های ریز و درشت تروریستی دستشان از آب و خاک کشور قطع گردد.

به اعتقاد کارشناسان؛ ریشه کنی تروریسم یک چالش چند بعدی و پیچیده است که نیازمند راهکارهای گسترده و متعددی است.

راهکارهای مبارزه با تروریسم می تواند شامل اقدامات بسیار متنوعی باشد که یکی از آنها تقویت همکاری بین کشورها در امور امنیتی، بهبود امنیت مرزها، تقویت اطلاعات و اطلاع رسانی، کاهش حمایت های مالی و مسلحانه برخی صاحبان قدرت در اقصی نقاط جهان به گروه های تروریستی و همچنین اجرای سیاست های اقتصادی و سیاسی مناسب برای کاهش ابعاد اجتماعی و اقتصادی آسیب های اجتماعی در مناطق مختلف باشد.

 در این بین به برخی نکات ضروری مختصراً اشاره می شود:
نکته اول وجود قوانین بازدارنده قوی: در کشوری که قوانین مناسبی برای مبارزه با تروریسم وجود ندارد، طبیعتا جولانگاه گروهک ها خواهد شد. در این حالت، باید از طریق ایجاد قوانین جدید و تلاش برای اجرای بهتر قوانین موجود، به ریشه کنی تروریسم پرداخته شود.
و در صورت نقص قوانين موضوع بایستی توسط نمایندگان مجلس و قوه قانون گذاری مورد بررسی قرار گیرد.
 
نکته دوم مماشات مدیران اجرایی: اگر در یک کشور، قوانین و مقررات مناسبی برای مبارزه با تروریسم وجود داشته باشد، اما مسئولان اجرایی این قوانین را به درستی اجرا نکنند، ضعف در قانون به میان می آید

به عنوان مثال، در کشوری ممکن است قوانین مبارزه با تروریسم وجود داشته باشد، اما به دلیل فساد، نقص در سیستم قضایی و یا فشارهای سیاسی، مسئولان اجرایی این قوانین را به درستی اجرا نکنند. در این صورت، مماشات مسئولان می‌تواند باعث آسیب پذیری بیشتری شود.

نکته سوم که بخش مهمی را در بر می گیرد افزایش توانایی‌های نیروهای پلیس و نیروهای امنیتی است اما این موضوع هم به تنهایی نمی تواند ریشه کنی تروریسم را بهبود بخشد. به عنوان مثال، اگرچه افزایش توانایی‌های پلیس و نیروهای امنیتی می‌تواند به افزایش امنیت و کاهش وقوع حملات تروریستی کمک کند، اما برخی از اعمال تروریستی با استفاده از روش‌های نوین و پیچیده انجام می گیرد، که در مقابل لازم است حاکمیت با حمایت های درخور انواع تجهیزات لازم و بروز را در اختیار نیروهای انتظامی و امنیتی قرار دهند.

بنابراین، برای ریشه کنی تروریسم، نیازمند یک رویکرد گسترده و همکاری بین کشورها، افزایش توانایی‌های پلیس و نیروهای امنیتی و اجرای سیاست‌های اقتصادی و سیاسی مناسب برای کاهش ابعاد اجتماعی و اقتصادی آسیب های اجتماعی در مناطق مختلف هستیم.
والعاقبة للمتقین