خوشبختانه با ظهور دیوار و شیپور و دیگر اپلیکیشن ها و سایت های رهن و اجاره مسکن و فروش، متهم به تشویش اذهان عمومی و سیاه نمایی نخواهیم شد وکافی است برای پی بردن به عمق فاجعه، سری به دیوار بزنید و ببینید که در همین تبریز خودمان و نه در تهران که کار به پشت بام خوابی، چادرخوابی، زیر پل خوابی و دیگر مظاهر شنیع زیستن رسیده است و چه بلبشویی بر بازار مسکن حکمفرماست. هر کسی هر قیمتی را که دل بخواهش باشد و عشقش می کشد را مطالبه می کند، بدون اینکه کوچکترین نظارتی در این رابطه صورت گیرد. بگذارید به چند مورد از آن ها به صورت گذرا اشاره کنیم تا میزان بحران در این حوزه بیشتر برای آقایان قابل درک باشد. بعضا صفرهای جلوی اعداد به تعدادی است که عین دوران دبستان از سمت راست سه تا سه تا جدا می کنیم که بتوانیم عدد را درست تر بخوانیم.
مثلا در یک مورد اجاره واحد آپارتمانی در شهرک مرزداران نا قابل ۱۵۰ میلیون رهن و ماهی ۱۰ میلیون تومان است و نکند فکر کنید که این شهرک در ناف تبریز قرار دارد و کارگر را چه به حق حیات در داخل شهر؟ نه اصلا از این فکرها نکنید چرا که این شهرک در بیرونی ترین قسمت شرق تبریز قرار دارد و شهروندان چون باید با این وضع ترافیک ساعتها در راه باشند نیاز به خرید آجیل، نوقا و تخمه و تنقلات است تا در طول مسیر حوصله تان سر نرود. یا در موردی دیگر در شهرک رسالت که در جنوب شهر قرار دارد اجاره یک باب آپارتمان ۳۰۰ میلیون ماهی ۴ میلیون ناقابل است. در این بین اگر به سرتان زد و هوایی شدید و لژنشینی و مرکز شهر نشینی به سرتان زد بدانید وآگاه باشید که ۲۰۰ میلیون پیش و ماهی ۱۵ میلیون تومان باید پیاده شوید تا به این آرزوی خود برسید و اوضاع رهن و اجاره کم کم به اطراف شهر هم رسیده و حتی در مناطقی نظیر کندرود، سهند،اوغلی و … هم اوضاع خوبی حاکم نیست. مسکن از دیرباز در کشور ما اسباب سودجویی، کسب ثروت های بادآورده و یک شبه مولتی میلیاردر شدن است و همین باعث شده تا تامین سرپناه برای جوانان به یک معضل بزرگ تبدیل شود. معضلی که امنیت روانی خانوارهای جدید را بهم ریخته و این را خطاب به کسانی عرض می کنم که دغدغه ازدواج و افزایش جمعیت و از این قبیل موارد دارند. تامین مسکن مناسب می تواند بی تردید در بالابردن آماری که شما خیلی دوست دارید نجومی شود، کمک حال خوبی خواهد بود و با ۷۰ میلیون وام ودیعه مسکن کاری از پیش نمی رود. این وام های ودیعه عمدتا بازپرداخت سه تا ۵ ساله دارند و مستاجر بینوا اگر خوش شانس باشد و در فلان ده کوره یا پشت کوه قاف با این پول بتواند مسکنی را اجاره نماید، برای سال بعدش نیاز به همین مقدار پول برای تمدید قرارداد دارد و این در حالی است که اقساط وام قبلی هنوز در اول راه است. لذا با این طرح های آبکی نمی توان معضل مسکن را حل کرد و تدبیری لازم است و کاری کارستان که البته بعید است با سودی که در بازار مسکن است و ثروتی که از این راه حاصل می شود، امید به تغییری داشت. با همین فرمان پیش بروید قطعا تا چند سال آینده پدیده چادر نشینی در پارک ها و خیابان ها رواج خواهد یافت و البته در این بین آقایان دلال و بنگاهی و برخی مفت خور و ملاک کم دخیل نیستند، کاش می شد برای هر منطقه نرخی مناسب تعیین کرد و اجازه نداد برخی در این بازار شیادی پیشه کنند!