از آنجا که میدانیم تقاضای هر محصول کشاورزی بر اساس الگوی مصرف کشور حدودا مشخص و معین است ، اما از آنجا که بازار هر محصول شامل تقاضا و عرضه ی آن است ، بنابراین با ثابت فرض کردن سطح تقاضای محصول کشاورزی ، این عرضه است که قیمت تعادلی را تعیین میکند . عرضه همان سطح تولید است و بنابراین با توجه به نیاز و تقاضای هر محصول در طول زمان ، و اینکه عوامل تولید محدودند ، میتوان با عرضه ی بهینه تولید هر محصول کاری کرد که تا حد ممکن در هیچ محصولی نه کمبود ( که باعث افزایش قیمت و کاهش رفاه مصرف کننده میشود ) و نه مازاد ( که باعث کاهش رفاه و ضرر کشاورز و تولید کننده میشود ) داشته باشیم .
برای این کار مبتوان بانک اطلاعات کشاورزی را پایه گذاری کرد . هدف از ایجاد بانک اطلاعات کشاورزی این است که هر کشاورز با توجه به میزان سطح زیر کشت هر نوع محصولی که قصد تولید آنرا دارد ، با خبر باشد ، در واقع در این بانک ، هر کشاورز که محصولی را بخواهد تولید کند باید در این بانک اعلام نماید ، در این حالت تمامی کشاورزان که قصد تولید محصولی را دارند ، ابتدا به بانک مراجعه میکنند میبینند که چند کشاورز و چند هکتار ( قبل از اقدام وی ) زیر کشت آن محصول رفته است ، در این حالت اگر مقادیر زیادی از مزارع زیر کشت محصول x رفته باشد و این کشاورز هم بخواهد همین محصول را تولید کند ، هم خود و هم سایر تولید کنندگان با قیمت پایین در موقع برداشت مواجه خواهند شد حال آنکه در موقع تصمیم گیری اگر آن کشاورز بداند مثلا برای محصول y تعداد کمی این محصول را زیر کشت برده اند ، به نفعش است که بجای x ، کالای y را تولید نماید که موقع برداشت با قیمت پایین مواجه نشود .
برای راه اندازی این بانک یا سایت ، باید مکانیزمی ایجاد کرد که هر کشاورز میزان سطح زیر کشت خود را اعلام نموده و از این سایت خدمات اطلاعات کشاورزی را بصورت رایگان یا با کمترین هزینه دریافت نماید . این راهکار میتواند به افزایش رفاه تولید کننده و مصرف کننده ختم گردد .
به قلم:مهدی مؤید
( عضو هیأت علمی بخش اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر )
نظرات
0